Από την υπόθεση του σκανδάλου περί την εταιρία «ΔΙΟΔΟΣ» της οικογένειας Τσίπρα, την οποία καταγγέλλει η αξιωματική αντιπολίτευση, αναδεικνύονται δυο θέματα. Το ένα είναι το γεγονός, το αυταπόδεικτο, ότι τα αδέλφια και ο ξάδελφος του πρωθυπουργού, ο Γιώργος Τσίπρας, ο οποίος συνέχιζε να είναι ο υπεύθυνος μηχανικός της εταιρίας παρά το ότι είχε διορισθεί σε κυβερνητικό αξίωμα, έκαναν χρήση πλαστογραφημένου εγγράφου. Τίποτε ιδιαιτέρως πρωτότυπο για τα επιχειρηματικά παίγνια.
Άλλα, κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό έρχεται, δυστυχώς, σε δεύτερη μοίρα. Διότι σε πρώτη μοίρα αναδεικνύεται η χειραγώγηση δικαστών από την μια πλευρά, και η ενδοτικότητα κάποιων δικαστών έναντι τέτοιων χειραγωγήσεων από την άλλη. Με αποτέλεσμα μια μεθοδευμένη τριπλή αλλαγή του κατηγορητηρίου, η οποία οδήγησε τελικώς σε πλήρη απαλλαγή των κατηγορουμένων, δια της μεθόδου της …παραγραφής.
Μου θυμίζει όλη αυτή η υπόθεση το σχετλιαστικώς διατυπωθέν, κατά τον προηγούμενο αιώνα, από κορυφαίο δημοσιογράφο, τον αλησμόνητο Βίκτορα Νέτα: «Δυο πράγματα εθαύμαζα ανέκαθεν εις τον δημόσιον βίον της χώρας μας. Το ηρωικόν της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής και το αδέκαστον των Ελλήνων δικαστών».
Αυτό το «αδέκαστο» γελοιοποιείται πλήρως στην συγκεκριμένη υπόθεση. Διότι βρέθηκαν δικαστές ευεπίφοροι στις «παρακλήσεις» και «συστάσεις» της εξουσίας να κάνουν τις ακόλουθες μετατροπές του κατηγορητηρίου. Αρχικώς να μετατρέψουν το κακούργημα (αφορούσε υπόθεση πολύ άνω των 150.000 ευρώ, συγκεκριμένως 1.100.000) σε …πλημμέλημα. Και εν συνεχεία, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, η έδρα αποφάσισε να μετατρέψει εκ νέου το κατηγορητήριο. Και να υπαγάγει τον κατηγορούμενο, αδελφό του πρωθυπουργού, στην ευνοϊκή κατηγορία εκείνου που κάνει χρήση πλαστού έγγραφου για λόγους …επιβίωσης.
Όμως γι’ αυτή την επίορκη και ατιμωτική λειτουργία συγκεκριμένων δικαστικών λειτουργών, δεν κινήθηκε ποτέ καμιά διαδικασία. Και συνεχίζουν να προσφέρουν τις …αδέκαστες υπηρεσίες τους. Πρόθυμοι, ως γύφτισσα μαϊμού, να χορεύουν σε ρυθμούς που υπαγορεύονται άνωθεν. Καταλύοντας εκ των έσω εκείνο που ο Γεώργιος Παπανδρέου προσδιόριζε ως «Οχυρόν της Δημοκρατίας», δηλαδή την ανεξάρτητη δικαιοσύνη.
Άλλα ποιος να κινούσε τέτοια διαδικασία, όταν επικεφαλής του Αρείου Πάγου ήταν η μετέπειτα πρωθυπουργική υπάλληλος κυρία Θάνου;
Αυτή είναι η αθλιότερη πλευρά του σκανδάλου. Αλλά, δυστυχώς, δεν βλέπω να αναδεικνύεται ούτε από τους πολιτικούς ούτε από τα μέσα ενημέρωσης που ασχολούνται με το συγκεκριμένο σκάνδαλο. Οπότε συνεχίζουν, στο «οχυρό της δημοκρατίας» λύκοι να φυλάττουν τα πρόβατα και να απονέμουν …δικαιοσύνη.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
www.massavetas.gr
