Το φινάλε των ομάδων του α’ ομίλου της λεγόμενης Super League 2 ήταν όπως ακριβώς είχε μελετηθεί από τους “επιστήμονες” του παραποδοσφαίρου: Στις τρεις πρώτες βαθμολογικά προνομιούχες θέσεις, ισάριθμες ομάδες από την ίδια Ποδοσφαιρική Ένωση (Μακεδονίας), ενώ στις τρεις τελευταίες βαθμολογικά θέσεις του υποβιβασμού, ισάριθμες ομάδες από την δύσμοιρη επαρχία (Κοζάνη, Καρδίτσα, Μυτιλήνη).
Το όλο “σκηνικό” αποτυπώνει και είναι όμοιο με την κλεμμένη προίκα υπέρ της αδύναμης “θυγατέρας” και εις βάρος των λοιπών άμοιρων επαρχιωτισσών, οι οποίες απεμονώθησαν από το ποδοσφαιρικό κλαμπ της ευρύτερης ποδοσφαιρικής περιοχής Θεσ/νίκης, προκειμένου να ενισχυθεί η αδύναμη.
Συμμαχία, λοιπόν, οι τρεις ομάδες της ευρύτερης Θεσ/νίκης, με απώτερο σκοπό την παραμονή στην ίδια κατηγορία και της πιο αδύναμης από αυτές (Καμπανιακός). Η μέθοδος δοκιμασμένη και πετυχημένη: Οι δύο πιο ισχυρές ομάδες της Θεσ/νίκης κερδίζουν – εντός και εκτός έδρας – κατά κανόνα τις ομάδες της επαρχίας, για να τις κρατήσουν χαμηλά στην βαθμολογία. Παράλληλα, αγωνίζονται χαλαρά απέναντι στον Καμπανιακό, ώστε αυτός να αποκομίσει όσα περισσότερα βαθμολογικά ωφέλη μπορεί.
Με αυτόν τον τρόπο, παρέχουν διπλή βαθμολογικά ενίσχυση προς τον Καμπανιακό, το μεν κόβοντας από έναν έως τρεις βαθμούς από τις επαρχιώτισσες, το δε εξασφαλίζοντας κάποια ευμενή μεταχείριση προς αυτόν. Έτσι, ο Καμπανιακός ενισχύεται βαθμολογικά – σε δύο αγώνες – από έναν έως έξι βαθμούς, μία προίκα ιδιαίτερα αξιόλογη. Ταυτόχρονα, όμως, και κλεμμένη, διότι προήλθε όχι από ανταγωνισμό επί ίσοις όροις, αλλά από μονόπλευρη ευμενή διάθεση και μεταχείριση.
Για του λόγου το αληθές, ενδεικτικά αποτελέσματα: ΠΑΟΚ Β’ με Αιολικό 2-1 και 2-1. Με Αναγέννηση Καρδίτσης 2-0 και 4-2. Με “Κοζάνη” 4-2 και 1-3. Με Καμπανιακό 1-0 και 2-4. Επίσης, Ηρακλής – Καμπανιακός 1-2 και 1-0 κ.λ.π.
Στην προκειμένη περίπτωση, αξίζει να παρατεθεί και ο τρόπος διαμόρφωσης του τελικού αποτελέσματος, σε κρίσιμους αγώνες του Καμπανιακού απέναντι σε αντιπάλους του.
Ενδεικτικά, στους δύο τελευταίους αγώνες του: Στην έδρα του, εναντίον της “Κοζάνης”, που από το τελικό αποτέλεσμα κρινόταν η προνομιούχος τρίτη θέση, ουσιαστικά μία κατηγορία και ο κόπος και ο μόχθος μιας ολόκληρης χρονιάς, του δόθηκε πένατλυ, στις καθυστερήσεις, και ο Καθάριος στο 92′ (!!) ευστόχησε και έδωσε στον Καμπανιακό τους τρεις βαθμούς της νίκης!…
Επίσης, στη Χαλάστρα, εναντίον του Ηρακλή, του δόθηκε πάλι πέναλτυ στα τελευταία λεπτά του αγώνος και στο 86′ ο Γιουκούδης διεμόρφωσε το τελικό 2-1 υπέρ του Καμπανιακού!…
Όλα τα παραπάνω, τί σήμαιναν; Ότι, με κάθε τρόπο, ο Καμπανιακός να παραμείνει στη S.L.2. Όπως και έγινε, άσχετα αν οι “ειδήμονες” γελοιοποιήθηκαν, για άλλη μία φορά. Αυτούς, όμως, “καρφί δεν τους κάηκε”!… Αρκεί, που πέτυχαν τον σκοπό τους.
Τέτοια “επιτυχία”, ας την έχουν και ας την χαίρονται!…
Η “Κοζάνη” δεν αποχαιρετά την κατηγορία. Με το κεφάλι ψηλά έδωσε έναν τίμιο αγώνα και στο ίδιο μοτίβο συνεχίζει. Απλώς, μόνο “λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά”!..
Σε τελευταία ανάλυση, αφού δεν την θέλουν την επαρχία στην S.L.2, γιατί υποκρίνονται και δεν μετονομάζουν το πρωτάθλημα σε ευρύτερης περιοχής Θεσ/νίκης και των πέριξ αυτής;
Δεν φταίνε, όμως, μόνο αυτοί. Μερίδιο ευθύνης έχουν και οι εκπρόσωποι των σημερινών ομάδων, που συγκρότησαν την S.L.2., διότι:
Κακώς έδωσαν την συναίνεσή τους, στο πρωτάθλημα αυτό να μετέχουν και οι Β’ ομάδες των 4-5 Π.Α.Ε. που μετέχουν στην S.L.1. Έπρεπε, να ασκήσουν veto και να αποκλείσουν τις Β’ ομάδες τους. Αυτές να αποτελούσαν χωριστή κατηγορία, δηλαδή πρωτάθλημα Β’ ομάδων ΠΑΕ S.L.1 και όχι μόνο οι 4-5, αλλά όσες ΠΑΕ συμμετέχουν στην S.L.1. Έτσι, θα γίνονταν αποσυμφόρηση από την S.L.2 και θα υπήρχαν θέσεις να μετάσχουν περισσότερες επαρχιώτισσες.
Οι Β’ ομάδες των ΠΑΕ S.L.1 δεν έχουν καμμία θέση στο πρωτάθλημα της S.L.2, αφού, πλην των άλλων, ούτε πρωταθλήτριες ανακηρύσσονται, ούτε ανεβαίνουν στην S.L.1.
Φαίνεται, όμως, ότι δεν τους ενδιαφέρει η επαρχία – όπως άλλοτε – διότι, τώρα οι μεταγραφές γίνονται κυρίως σε αγορές ξένων Χωρών και φθάσαμε στο σημείο να διαβάζουμε τις συνθέσεις των Π.Α.Ε. – ιδίως της S.L.1 – και να μη βλέπουμε ούτε ένα όνομα Έλληνα ποδοσφαιριστή!…
Αν ζούσαν σήμερα αθλητικοί παράγοντες, όπως ο Νίκος Καμπάνης του Άρεως Θεσ/νίκης, ο Γιώργος Παντελάκης του ΠΑΟΚ κ.α. όμοιοί τους, αυτά τα τωρινά δεν θα είχαν συμβεί. Αλλά, και αν ακόμη τα εύρισκαν, αυθωρεί και παραχρήμα θα τα είχαν αλλάξει, διότι ήσαν – πρώτα απ’ όλα – Έλληνες παράγοντες, που αγαπούσαν το άθλημα και τον τόπο τους και πίστευαν ότι η επαρχία είναι το φυτώριο των “μεγάλων”, καθιερώνοντας τα Εθνικά Πρωταθλήματα κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να αγκαλιάζουν όλη την Επικράτεια, από την Ήπειρο έως τον Έβρο, από το Ιόνιο έως το Αιγαίο και μέχρι την Κρήτη.
Ήσαν οι παράγοντες, που δεν έπνιγαν την επαρχία. Αντίθετα της έδιδαν οξυγόνο, καθαρό αέρα, δύναμη και ζωντάνια!…
Δημ. Κλείδης
