Το αποτέλεσμα πλέον γνωστό: 175 καρφιά σφηνώθηκαν στο σώμα της προαιωνίου οικογένειας, με αποκλειστικό σκοπό την διάλυσή της!…
Κατ’ αυτόν τον τρόπο νομίζουν ότι το πρόβλημα ελύθη. Πλανώνται πλάνην οικτράν!… Το πρόβλημα όχι μόνο δεν λύθηκε, αλλά οξύνθηκε!… Και μάλιστα ευθύς αμέσως, μετά τα επινίκια των… παρδαλών – εδώ γελάει και το «παρδαλό κατσίκι» – σε μπαρ με πρωτοκλασάτα πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, μηδέ της πολιτειακής μας εκπροσώπου εξαιρουμένης!… Καμαρώστε τους!…
Η ψήφιση του νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια επεβλήθη άνωθεν, για να αρχίζουν σταδιακά να διαγράφουν τις λέξεις, μητέρα – πατέρας – οικογένεια, μέσα στο γενικό πλαίσιο που θέλει να πριονίσει και εξαφανίσει το τρίπτυχο: Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια, με το οποίο γαλουχήθηκαν και μεγαλούργησαν γενεές – γενεών Ελλήνων, μέχρι και σήμερα!…
Αυτό, όμως, τους ενοχλεί. Έχουν κόμπλεξ με κάθε τι ελληνικό, που έχει σχέση με τις πανάρχαιες αρχές και αξίες της αρετής, του ήθους, της φιλοτιμίας!… Και θέλουν να τα γκρεμίσουν, να τα εξαφανίσουν!…
Ματαιοπονούν, σε κάθε περίπτωση, καθώς οι παραπάνω αρχές και αξίες είναι βαθειά ριζωμένες στην Ελληνική Φυλή!… Μη νομίζουν ότι, με τον κατάπτυστο νόμο, θα επιτύχουν τον σκοπό τους. Να είναι σίγουροι ότι ο νόμος αυτός πριν καταργηθεί με άλλον, στην πράξη, θα αυτοκαταργηθεί, απλώς και μόνο, διότι δεν εκφράζει την θέληση της πλειοψηφίας της κοινωνίας!…
Και μη προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι ο νομοθέτης είναι πιο μπροστά, προηγείται, και οι πολίτες ακολουθούν. Διότι και εδώ σκέπτονται και ενεργούν λανθασμένα, καθόσον πρώτα ο άνθρωπος βρήκε την φύση, την πέτρα, τα ξύλα, τον σίδηρο, την φωτιά και τα χρησιμοποίησε και μετά ήλθε ο νομοθέτης να καθορίσει τις όποιες ιδιότητες και λεπτομέρειες για το καθένα!… Ο νομοθέτης δεν είναι πρωτοπόρος. Και μάλιστα σε θέματα, που από την φύση τους, είναι τόσο στερεά δεμένα, όπως το νερό της θάλασσας με τη θάλασσα!…
Ο νομοθέτης δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον – από την φύση – δεσμό αίματος, που θεμελιώνει συγγένεια και κατά συνέπεια οικογένεια. Είναι ανίσχυρος να υποκαταστήσει την μάνα, που από την φύση υπάρχει σε όλους τους ζωϊκούς και φυτικούς οργανισμούς.
Η μάνα είναι μία και μοναδική. Αυτή, που έχει προικισθεί από την φύση με τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά της γυναίκας. Όπως επίσης και ο πατέρας, που από την φύση έχει τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες του άνδρα. «Τεχνητοί» μάνα και πατέρας δεν υπάρχουν. Ούτε γίνονται. Μήτε ο νομοθέτης, μήτε οποιοσδήποτε άλλος – πλην του Μεγάλου Δημιουργού του σύμπαντος και των πάντων – μπορεί να «κατασκευάσει» ομοιώματα, για να τους υποκαταστήσει. Η φύση είναι η κυρίαρχη, η αναλλοίωτη, η προαιώνια, η απαρασάλευτη. Αυτή καθορίζει τους ζώντες οργανισμούς σε δύο γένη: Το θηλυκό και το αρσενικό. Γι’ αυτό υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν «εις τον αιώνα τον άπαντα». Μάλιστα, σε όλα τα θηλαστικά, η μάνα είναι εκείνη που προστατεύει τα νεογνά της!…
Ο νομοθέτης, στον ψηφισθέντα πλέον νόμο, μπορεί να εγγυηθεί για την προστασία των ανηλίκων τέκνων, που θα υιοθετήσει ένα ομόφυλο ζευγάρι, π.χ. δύο ανδρών; Τα ανήλικα δεν μπορούν να προστατευθούν. Μάνα δεν υπάρχει για την προστασία τους. Συνεπώς, τα ανήλικα τελούν υπό την ομηρία δύο ανδρών. Και μάλιστα με την από τον νόμο κάλυψη, για την κακοποίηση των τέκνων, προς ικανοποίηση της όποιας διαστροφής του ομόφυλου ζευγαριού των ανδρών!…
Αυτός ήταν ο σκοπός του νομοθέτη; Τέτοιου είδους κοινωνία για το μέλλον οραματίσθηκε ο νομοθέτης; Με sui generis (=ιδιόρρυθμες) «οικογένειες»; Με παιδιά να αναπτύσσονται και μεγαλώνουν χωρίς το πρότυπο της μάνας και του πατέρα; Με τέτοιου είδους πολίτες θα ποδηγετηθεί η κοινωνία; Πώς θα εξασφαλισθεί η διαιώνιση του είδους; Πώς θα αντιμετωπισθεί το δημογραφικό πρόβλημα; Με τους Πακιστανούς, τους Αφγανούς, τις καραβιές των δήθεν μεταναστών ή οποιουσδήποτε άλλους, εκτός από Έλληνες; Σωρεία τα ερωτήματα. Ενδεικτικά παρατίθενται τα παραπάνω.
Διά ταύτα.
Τον λόγο έχει πλέον ο κυρίαρχος λαός. Ο οποίος αιώνες τώρα έχει ήθη, έθιμα και νόμους, που δεν έχουν καμμία σχέση με τα ξενόφερτα (αμερικάνικα κ.α.), ως εν προκειμένω. Σε άλλους λαούς, αυτά μπορεί να «πάνε γάντι». Ας τα κρατήσουν. Με γειά τους και χαρά τους. Σε εμάς, όμως, αυτά που μας πλασάρουν, είναι για… «το πυρ το εξώτερον»!…
Δημ. Κλείδης
