Πέρα από όλα όσα «σέρνουμε» κατά καιρούς στο…απόλυτο μέσο της εποχής μας που είναι αδιαμφισβήτητα το διαδίκτυο, θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε το πόσο πολύ συνέβαλε στο να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες σε πολλούς, οι οποίοι ήταν αποκλεισμένοι.
Και δε μιλάμε μόνο για τη λειτουργία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που βοήθησαν να ακουστούν φωνές καταπιεσμένες και αλήθειες σκληρές. Μιλάμε περισσότερο για την καθημερινότητα όλων ημών που ακόμα και στις κατ’ επίφαση ή πραγματικά δημοκρατικές μας κοινωνίες, μπορέσαμε να κάνουμε, να δούμε και να σκεφθούμε πράγματα, τα οποία οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας ούτε καν γνώριζαν.
Και δεν είναι σχήμα λόγου. Η δυνατότητα πρόσβασης σε χιλιάδες κείμενα ανοιχτών βιβλιοθηκών, αύξησε τη γνώση αλλά λειτούργησε και λίγο ως μέσο πίεσης. Άνοιξε κάποια ζητήματα, για τα οποία οι κυβερνώντες υποχρεώθηκαν να δώσουν λόγο, να συζητήσουν, να καταθέσουν προτάσεις.
Το ζητούμενο, όπως σε όλα τα πράγματα, είναι ο τρόπος με τον οποίο εμείς θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, αξιοποιώντας τα θετικά που υπάρχουν και προσπαθώντας να αποφύγουμε τις κακοτοπιές, οι οποίες υπάρχουν στο διάβα μας.
Οι αφορισμοί δεν έχουν κάποιο νόημα, ούτε η μεμψιμοιρία. Αν έχει νόημα κάτι είναι να καταλάβουμε ότι οι εποχές αλλάζουν και πρέπει να προσαρμοζόμαστε ανάλογα.
Ιωάννα
[email protected]
