Μπορεί ο καιρός να μη βοηθάει, αλλά τις μέρες αυτές μας χρειάζεται αποτοξίνωση. Απομάκρυνση από την τοξικότητα που προκαλεί ο εθιστικός και βουλιμικός τρόπος με τον οποίο καταναλώνουμε την πληροφορία (γιατί είδηση δεν τη λες) στα παλιά μέσα, αλλά και στα social media.
Εδώ και μερικούς μήνες, όλα γυρίζουν γύρω από την ιστορία της Ρούλας. Πόλεμοι μαίνονται, οι τιμές έχουν φτάσει στα ύψη, οι λογαριασμοί παραμένουν απλήρωτοι, αλλά η “κλειδαρότρυπα” αποδεικνύεται ότι είναι το πιο εθιστικό ναρκωτικό από την εποχή που δεν υπήρχε μαζική επικοινωνία.
Αντί να ασχοληθούμε με τις δουλειές και τις προσωπικές μας αναζητήσεις έχουμε κολλήσει με την υπόθεση μιας Ρούλας, η οποία, όσο τραγική και αν είναι, δεν είναι ούτε μοναδική, αλλά ούτε και της αναλογεί τόση δημοσιότητα. Τα εγκλήματα και τα λεγόμενα άσχημα νέα πάντα διεκδικούσαν μεγάλο μερίδιο της ατζέντας, αλλά εδώ το κακό παράγινε. Και στην εποχή μας φαντάζει ακόμα πιο παράξενο, αφού δεδομένης της μικρής διάρκειας προσοχής, θα περιμέναμε κάποια στιγμή να ατονήσει το θέμα. Εδώ, όμως, έρχεται η επικοινωνιακή μαεστρία αυτών που βγάζουν χρήματα πάνω στον πόνο των άλλων, οι οποίοι ρίχνοντας μικρά-μικρά κομματάκια κρέατος στο σαρκοβόρο και αδηφάγο κοινό, κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο. Αποτοξίνωση, λοιπόν, τουλάχιστον από τις τοξίνες του τηλεοπτικού μενού.
