Μπορεί να έχει κανείς αντιρρήσεις ως προς διάφορα σημεία των προτάσεων του πρωθυπουργού για την συνταγματική αναθεώρηση. Το κυρίως ζητούμενο όμως είναι να μη χαθεί και αυτή η ευκαιρία ουσιαστικής αναθεώρησης του Συντάγματος. Να μην επαναληφτεί δηλαδή, από την σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η στείρα αρνητική στάση, με την όποια αντιμετώπισε την δική της πρόταση αναθεώρησης, επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ, με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου.
Θα είναι ολέθριο λάθος, περά από ο,τιδήποτε άλλο, να χαθεί η ευκαιρία να καταργηθεί επιτέλους η προκλητική συνταγματική διάταξη, έργο του Ευάγγελου Βενιζέλου, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία των υπουργών μέσω της παραγραφής των παρανόμων πράξεων τους.
Θα είναι ολέθριο λάθος να χαθεί η ευκαιρία μιας καθολικής πίεσης προς την κυβερνητική πλειοψηφία, ώστε να περιληφθέν στην αναθεώρηση του Συντάγματος και ένα σταθερό εκλογικό σύστημα. Με αναζήτηση των ελαχίστων κοινών παρανομαστών, μεταξύ των προτάσεων όλων των κομμάτων. Να τελειώνουμε με αυτό γελοίο και αντιδημοκρατικό καθεστώς όπου κάθε ένας, όταν έχει την πλειοψηφία, φέρνει τον εκλογικό νόμο στα μέτρα του.
Ακόμη και στο θέμα της άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό, παρά τους ελλοχεύοντες κινδύνους αλλοίωσης του πολιτεύματος, από κοινοβουλευτική σε προεδρική δημοκρατία, υπάρχει πεδίο συνδιαλλαγής και συμφωνίας. Η «δεύτερη σκέψη» του κ. Τσίπρα, να γίνεται δήλωση προσφυγή στο λαό, για εκλογή του συνταγματικού ανώτατου άρχοντα, μόνο σε περίπτωση αδυναμίας της βουλής να εκλέξει πρόεδρο, είναι μια λύση. Ώστε να πάψουν τα κομματικά παίγνια περί την εκλογή προέδρου και οι ασχημίες που ζήσαμε τον χειμώνα του 2014.
Ο συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει τέτοια κοινοβουλευτική δύναμη ώστε να μπορεί, από μόνος του, να διεκπεραιώσει μια τόσο σοβαρή υπόθεση, όπως είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος. Και το πρόβλημα αυτό δεν λύνεται ούτε αν προστεθούν, στους κυβερνητικούς βουλευτές, και οι βουλευτές του Λεβέντη. Χρειάζονται ευρύτερες συναινέσεις.
Η Δημοκρατία είναι το κατ’ εξοχήν πολίτευμα του διαλόγου, της συνδιαλλαγής και των συμβιβασμών. Κατά τούτο ο κ. Μητσοτάκης έχει μια ιστορική ευκαιρία, αλλά και ιστορική ευθύνη, να συμβάλει ώστε να μη χαθεί η ευκαιρία. Εργαλεία, για να πετύχει τους καλύτερους δυνατούς συμβιβασμούς, υπάρχουν. Ας τα αξιοποιήσει. Το μόνο «εργαλείο» που δεν λύνει προβλήματα, είναι η απόλυτη άρνηση. Ελπίζω να μην διαπράξει ένα τέτοιο λάθος.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
