Δεν είναι τυφλή είναι αλλήθωρη

Είναι αδίκημα η πλαστογραφία; Ασφαλώς. Πρέπει να τιμωρούνται όσοι διαπράττουν «πλαστογραφία μετά χρήσεως»; Καμία αντίρρηση. Έπρεπε η συγκεκριμένη καθαρίστρια, σχολείου από τον Βόλο, να τιμωρηθεί, για το ότι παραχάραξε τον «τίτλο σπουδών» της, ώστε να εμφανίζεται ως απόφοιτος της ΣΤ΄ Δημοτικού, ενώ είχε τελειώσει μόνο την Πέμπτη τάξη; Ποιος λέει όχι; Ο νόμος είναι νόμος και οι ανομίες πρέπει να τιμωρούνται. Ως εδώ, συμφωνούμε όλοι.
Για να είναι όμως μια δικαστική απόφαση όχι μόνον σύμφωνη προς το γράμμα οποιασδήποτε νομικής διάταξης, αλλά και πραγματικώς δίκαιη, ώστε να γίνεται αποδεκτή από το κοινωνικό σύνολο, ως συμβατή με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, πρέπει να διέπεται από την αρχή της αναλογικότητας.
Εκείνο που «βγάζει μάτι» στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι το ότι η απόφαση του εφετείου Λάρισας δικαιώνει την παγιωμένη υποψία των πολιτών ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τόσο …τυφλή, όπως την εμφανίζουν. Είναι μόνον αλλήθωρη. Το ένα μάτι, εκείνο που πρέπει να «βλέπει» τις ανομίες των πολύφερνων, των πολιτικών, των πλουσίων, των «επωνύμων», δεν λειτουργεί παρά σπανίως. Το άλλο, εκείνο που θεάται τις δραστηριότητες των φτωχδιάβολων, είναι αυτό που …γουρλώνεται ευκόλως.
Πέρασαν πάνω από τριάντα χρόνια από τότε που μια πολύτεκνη μάνα, στην Θεσσαλονίκη, σύρθηκε στα δικαστήρια και καταδικάσθηκε, επειδή πωλούσε κουλούρια …χωρίς «νόμιμη άδεια», για να θρέψει τα παιδιά της. Ήλπιζα ότι δεν θα ξαναβρεθώ μπροστά σε τέτοια φαινόμενα. Αλλά η δικαιοσύνη εξακολουθεί να είναι αλλήθωρη.
Βαλτέ δίπλα-δίπλα δύο περιπτώσεις. Του πρώην υπουργού Τάσου Μαντέλη, και της καθαρίστριας. Τίνος το έγκλημα είναι πιο βαρύ, ώστε να πέσει ο πέλεκυς της Θέμιδας επί της κεφαλής του; Της έρμης της καθαρίστριας. Για την οποία δεν υπάρχει καμία παραγραφή, πάρα το ότι το αδίκημά της διαπράχθηκε προ εικοσαετίας. Διό και η δικαιοσύνη άφησε στην ησυχία του τον πρώην υπουργό, να απολαμβάνει το νέο σπιτάκι που έκτισε στον Βύρωνα, με τα «μαύρα» του, ενώ έστειλε στο κάτεργο την μάνα που έκανε ό,τι έκανε για να έχει μια δουλειά καθαρίστριας, ώστε να συντηρεί τα παιδιά της.
Ό,τι είναι νομότυπο δεν είναι αυτόχρημα και ηθικό. Και αυτή η απόφαση δεν είναι απλώς άδικη. Είναι κυρίως ανήθικη. Οποιαδήποτε ανατροπή της δεν θα είναι δώρο στην καθαρίστρια. Αλλά στην καθαρότητα της ίδιας της Δικαιοσύνης.