Πόσο άρρωστα πρέπει να ειναι τα μυαλά ορισμένων εμμονικών αρνητών της πανδημίας; Αλλά και πόσον ανόσιοι, άχρι βαθμού τυμβωρυχίας και σκύλευσης τεθνεώτων πρέπει να ειναι κάποιοι νομικοί καθοδηγητές τους, εξίσου λυσσασμένοι αρνητές της πανδημίας και των εμβολίων;
Δεν μας έφθαναν τα περιστατικά με αρνητές των εμβολίων που μηνύουν διευθυντές σχολικών μονάδων όταν αρνούνται να δεχθούν παιδιά που δεν έχουν υποβληθεί στον προβλεπόμενο από τον νόμο έλεγχο με την μέθοδο της αυτοδιάγνωσης. Δεν μας έφθαναν τα περιστατικά αρνητών της πανδημίας που επιχειρούν να απαγορεύσουν στο ιατρικό προσωπικό των νοσοκομείων να εισάγουν, είτε τους ίδιους είτε κάποιον οικείο τους, σε μονάδες εντατικής θεραπείας, υποβάλλοντας τους σε διασωλήνωση. Τώρα έχουμε και μια νέα “φάμπρικα”.
Κάποιοι …ταλιμπάν αρνητές της πανδημίας, καθοδηγούμενοι από ομοϊδεάτες τους δικηγόρους, έφθασαν στο σημείο να προσφύγουν στην δικαιοσύνη αξιώνοντας την εκταφή των γονέων τους, και επανεξέταση των πτωμάτων. Υποστηρίζοντας ότι οι “σκοτεινές δυνάμεις” είπαν ψέματα πως οι δικοί τους πέθαναν από τις επιπλοκές της νόσου Covid-19.
Ειδικά στην Αθήνα, όπως γράφει η συνάδελφος Ιωάννα Μάνδρου στην «Καθημερινή», έχουν υπάρξει τρία περιστατικά θανάτων υπερηλίκων σε νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου, ύστερα από νοσηλεία για κορονοϊό, για τους οποίους το κύκλωμα δικηγόρων και άλλων προσέφυγε στη Δικαιοσύνη αμφισβητώντας ότι έπασχαν από Covid-19 και ότι πέθαναν από τη νόσο. Αρχικώς στράφηκαν με αναφορές κατά γιατρών, νοσηλευτών και ιατροδικαστών. Σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης όσων υπηρετούν στις δομές υγείας. Τώρα, οι «νομικοί εκπρόσωποι» των αρνητών, έφθασαν στο έσχατο σημείο πρόκλησης άλλα και Ύβρεως. Να διαταράξουν τον αιώνιο ύπνο των “πεφιλημένων” τους. Προκειμένου να αποδειχθούν οι ισχυρισμοί τους. Και όταν η εισαγγελία απόρριψε, δις, το αίτημα τους, προσέφυγαν στα δικαστικά συμβούλια.
Και πες ότι γίνεται η εκταφή. Και ότι τελικώς η επιστημονική εξέταση αποδεικνύει ότι πράγματι οι θάνατοι των ενταφιασμένων οφείλονταν στον ιό. Ποια θα ειναι η αντιμετώπιση αυτών των υστερικών, αλλά και των “καθοδηγητών” τους; Δεν πρέπει να προβλέπεται κάποια συνέπεια και γι’ αυτούς; Αν ένας πολίτης, επειδή “έχει άχτι” κάποιον άλλο, συγκάτοικο, γείτονα, συνάδελφο, …αντεραστή, κάνει μια καταγγελία, ή προχωρήσει ακόμη και σε μήνυση και η καταγγελία αποδειχθεί ψευδής, ο καταγγέλλων θα υποστεί τις συνέπειες. Υπάρχει νομική πρόβλεψη για τις ψευδείς καταγγελίες. Γι’ αυτούς τους βέβηλους, τους τυμβωρύχους, δεν θα έπρεπε να προβλέπεται κάποια συνέπεια;
