Της Λαμπροπούλου Βάιας
Η Μπατσούλη Χρύσα , διαγνώστηκε με καρκίνο από το 2001 , οι ημέρες του Κορονωϊού για την ίδια έχουν άλλο νόημα «και χωρίς να το αντιληφθεί σχεδόν κανείς, έπαψε η ελευθερία να είναι ιδανικό και έγινε ένα ακριβό προνόμιο.»
Η Μπατσούλη Χρύσα ανήκει στους ήρωες της ζωής. Μία ηρωίδα που δίνει τη δική της μάχη με τον καρκίνο.Στέλνει αισιόδοξα μηνύματα σε όλους μας να εκτιμούμε ότι έχουμε και να απολαμβάνουμε τη ζωή. Η Χρύσα ανήκει στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και μας μιλάει για τον τρόπο που βιώνει η ίδια την παραμονή στο σπίτι τις ημέρες αυτές.
–Χρύσα είσαι μία ηρωίδα κι ένας άνθρωπος γεμάτος θέληση για ζωή. Πως πρέπει να αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος την απομόνωση που απαιτείται σε κάποιες αρρώστιες;
Όλοι μας είμαστε «ήρωες» και πολύτιμοι, ο καθένας μας στη δική του ζωή. Για μένα είναι μια επανάληψη.
Πολλές οι μάχες στη ζωή μου και δεν είναι η πρώτη φορά που πρέπει να μείνω κλεισμένη στο σπίτι μου και να αγωνιστώ από εκεί μέσα. Βιώνουμε μια παγκόσμια δοκιμασία κι αυτό είναι μία μάχη για όλους μας. Και σκοπός σε αυτή τη μάχη είναι να κερδίσουμε χρόνο, ώστε να συγκεντρώσουμε καλύτερα όπλα. Αισιοδοξία κι ελπίδα είναι τα όπλα μας.
Μπορεί οι στιγμές που ζούμε να είναι πρωτόγνωρες και κανείς να μη γνωρίζει μέχρι πότε θα κρατήσουν, αυτό που έχει σημασία ωστόσο είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να έχουμε τη δυνατότητα να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος, γιατί δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο στη ζωή. Δύσκολη η απομόνωση κυρίως όταν μας επιβάλλεται. Είμαστε κοινωνικά όντα.Σ’ αυτή την πανδημία η απομόνωση είναι συνειδητή, από επιλογή. Καλύτερα υπερβολική προφύλαξη παρά ανεπαρκής. Θα αντέξουμε γιατί πρέπει.
– Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της ψυχολογίας στην αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας, ποια ήταν τα πιο δύσκολα συναισθήματά σου κατά τη διάρκεια της περιπέτειας;
Η διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων δεν ήταν και δεν είναι εύκολη υπόθεση σε πολλούς ανθρώπους γιατί η καλή ψυχολογία δεν είναι ταλέντο των πολλών από εμάς.
Πέρα από το συναισθηματικό και ψυχολογικό κομμάτι της ωρίμανσης του καθενός μας, η ψυχολογική μας κατάσταση έχει να κάνει και ανάλογα με τα βιώματα που έχουμε αποκτήσει καθώς και τις εμπειρίες που μας έχουν δυναμώσει ή αποδυναμώσει. Και είναι εκείνες (οι εμπειρίες) που δυναμώνουν την θέληση, του να ανταπεξέλθουμε, όσο σκοτεινή κι αν εμφανίζεται αυτή η πραγματικότητα που βιώνουμε ο καθένας μας χωριστά ή και όλοι μαζί όπως συμβαίνει τώρα.
Όπως σε όλους τους τομείς της ζωής μας, έτσι και τώρα η καλή ψυχολογία είναι το Α και το Ω και πάντα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση των ασθενειών, της υγείας, των προβλημάτων εν γένει. Για μένα η καλή ψυχολογία είναι προσωπικό δώρο προς τον εαυτό μας. Από 12 χρονών μέχρι τώρα έχω βιώσει πολλά, όπως ορφάνια, φτώχια, καρκίνο, ανεργία, με ότι κι αν συνεπάγονται όλα αυτά, και όμως την καλή ψυχολογία την οφείλω στον εαυτό μου. Προσπαθώ με νύχια και με δόντια, να μην παραιτηθώ, να βρίσκω έστω και μικρές ανάσες ελπίδας για να είμαι καλά, να σταματήσω την ανεξέλεγκτη πορεία της κατηφόρας του μυαλού μου και από μικρά πράγματα, όπως η πίστη, μια προσευχή, ένα χαμόγελο να κάνω την ανατροπή στην ψυχολογία μου και να αγωνιστώ. Μια αγκαλιά στους αγαπημένους μου ανθρώπους, ένα τηλεφώνημα σε φίλους, ο ήλιος που συχνά λάμπει στην Ελλάδα μας. Θέλει προσπάθεια και κόπο, αλλά η θέληση τα καταφέρνει.
-Θεωρείς ότι οι άνθρωποι που είναι υγιείς και δεν έχουν αντιμετωπίσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας , φέρονται πιο ανεύθυνα αυτό το διάστημα;
Δεν μπορώ να ξέρω τί και πόσα έχει βιώσει ο καθένας στη ζωή του, δεν μπορώ ειλικρινά όμως να χωνέψω ή και να δικαιολογήσω την ανευθυνότητα ορισμένων. Η μαγκιά τρέχει από τα μπατζάκια τους κι όχι η ενσυναίσθηση. ΔΥΣΤΥΧΩΣ κάποιοι πιστεύουν ότι η ατομική τους ελευθερία δεν επηρεάζει το σύνολο.
-Τι σου στέρησε το νόσημά σου από τη ζωή και πως το αντιμετώπισες; Οι άλλοι άνθρωποι που έχουν αυτά τα δώρα ζωής που εσύ στερείσαι το εκτιμάνε; Τους ζηλεύεις;
Στο πρώτο άκουσμα, όταν οι γιατροί σου λένε ότι έχεις προχωρημένη κακοήθεια, σου έρχεται κεραμίδα.Με θυμάμαι να κλαίω με λυγμούς, φωνάζοντας ένα τεράστιο «ΓΙΑΤΙ;». Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ένιωθα ότι δεν γινόταν να μου συμβαίνει αυτό. Νόμιζα ότι είχε γίνει κάποιο λάθος. Ότι από στιγμή σε στιγμή θα χτυπούσε το τηλέφωνο, θα μου έλεγαν για το λάθος και εγώ θα συνέχιζα κανονικά τη ζωή μου. Είχα άλλα σχέδια για τη ζωή μου.Αρνιόμουν να πιστέψω ότι οι προτεραιότητές μου θα άλλαζαν. Ξαφνικά όλα ανατράπηκαν, έχασα τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Νόμιζα ότι έβλεπα εφιάλτη.
Εκτός απ΄όλα αυτά που μου ‘’πήρε’’ ο καρκίνος μου στέρησε την τύχη και το δικαίωμα να κρατήσω ένα δικό μου μωράκι στα χέρια μου. Είμαι όμως ΤΥΧΕΡΗ γιατί ο Θεός μου χάρισε έξι όμορφα και σπουδαία ανίψια που τα θεωρώ και τα νιώθω παιδιά μου.
Φυσικά και δεν ζηλεύω τις οικογένειες που έχουν παιδιά.Κάθε άλλο.Χαίρομαι με τη δική τους ευτυχία. Πολλές φορές συμμετέχω σ αυτή όταν και όσοι μου το επιτρέπουν. Είναι κάτι που μου έτυχε και που δεν το επέλεξα, οπότε κανένας λόγος ζήλειας. Όσοι δεν έχουμε παιδιά έχουμε κάνει χώρο στη καρδιά μας για ΟΛΑ τα παιδιά του κόσμου. Εξάλλου εκεί δημιουργείται η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,στην καρδιά. Δεν είμαι ΜΑΝΑ, αλλά είμαι πολλά άλλα.
Η σωφροσύνη απαιτεί να είναι συγκρατημένοι κάποιοι πριν βρεθούν στην ίδια θέση με αυτούς που χαρακτηρίζουν-κατακρίνουν. Μεγάλωσα με αγάπη όμως, έμαθα να τους συγχωρώ.
Αν οι άλλοι εκτιμούν τα ΔΩΡΑ ζωής που εγώ στερούμαι; Δεν θα το πάω πολύ μακριά, δεν θα σχολιάσω μητέρες που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, θα σταθώ σ αυτά που συμβαίνουν τώρα, σ αυτή την πανδημία. Βλέποντας, ακούγοντας και διαβάζοντας να δυσανασχετούν κάποιες μανούλες που έμειναν σπίτι τα παιδιά τους η μία για την ακαταστασία, η άλλη για τις φωνές τους, η τρίτη επειδή έχασε το γυμναστήριο και τους καφέδες, δεν θα κρίνω αν εκτιμούν αυτά τα ΔΩΡΑ ΘΕΟΥ, αναρωτιέμαι όμως πολλές φορές αν έκαναν παιδιά για να έχουν τον τίτλο της μάνας, για κοινωνική καταξίωση ή επειδή το θέλανε πραγματικά.
-Η δική σου κατάσταση, όσον αφορά την υγεία σου , πόσο σ’ έχει επηρεάσει στην αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας;
Περίεργοι καιροί για όλους μας, ειδικά για εμάς που ανήκουμε σε ευπαθείς ομάδες και ως ευπαθής ομάδα θα πω πως έχω φοβηθεί πολύ, είναι ώρες που μόνο μαύρες σκέψεις κάνω. Όλοι (ή σχεδόν όλοι) φοβόμαστε, αλλά θα αντέξουμε. Ξέρετε τι; Μια ασθένεια σαν τον κορωνοϊό δεν είναι χειρότερη από το να φοβόμαστε για τον ίδιο μας τον εαυτό, για τους δικούς μας ανθρώπους και για τους συνανθρώπους μας . Κινδυνεύουμε όλοι κι όχι μόνο εμείς οι ευπαθείς ομάδες. Αλλά δεν τα παρατάμε . Θάρρος, ψυχραιμία, κουράγιο και υπομονή χρειαζόμαστε όλοι. Ας τα αντλήσουμε απ’ όπου μπορεί ο καθένας μας. Κι εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να εφεύρω εκ νέου δυνάμεις και αντοχές με την ευχή να περάσει σύντομα και αλώβητα αυτός ο εφιάλτης.
-Πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι δικοί μας άνθρωποι όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία αρρώστια; Οι δικοί σου άνθρωποι σου στάθηκαν και πως;
Μαζί μου, σ’ αυτό το δύσκολο ταξίδι, βρίσκονταν οι πιο δικοί μου άνθρωποι, με τη μητέρα μου ΒΡΑΧΟ που με φρόντιζαν συνεχώς και με ανέχονταν παρόλο που και η δική τους καθημερινότητα είχε γίνει πιο δύσκολη, κάποιοι ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ συγγενείς όπως η θεία μου η Χρήσταινα και κάποιοι φίλοι καρδιάς με πρωταγωνίστρια την Λία μου, που μου άπλωσαν όλοι το χέρι βοηθείας τους, δίνοντάς μου φως να περπατήσω σ’ αυτό το σκοτεινό μονοπάτι που βρισκόμουν και τις δύο φορές που νόσησα.
Η αληθινή αγάπη μεταξύ των μελών της οικογένειας βοηθάει στη στήριξη της ψυχολογίας και η αγάπη των δικών σου ανθρώπων είναι βάλσαμο,όταν μας βάζει δύσκολα η ζωή. Το σύμπαν μπορεί να καταρρέει αλλά αν έχουμε μια οικογένεια που μας αγαπά και σε στηρίζει, τότε δεν καταρρέει ποτέ ολόκληρο, υπάρχει μια γωνίτσα του που είναι ασφαλής για εμάς. Αυτή η γωνίτσα είναι η αγκαλιά της οικογένειας. Είτε την αποτελούν συγγενείς, είτε φίλοι, είτε απλά γνωστοί. Μια αγκαλιά δεδομένη και πάντα ανοιχτή. Με τη στήριξή τους ζωντανή, θα συνεχίζω!
-Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σου ήρθαν στο νου όταν άκουσες για τον κορωνοϊό covid– 19;
Δεν σκέφτηκα μόνο, αλλά και ένιωσα…ΡΙΓΟΣ, ΦΟΒΟ, ΘΥΜΟ.ΑΠΕΙΛΗ.
Κορωνοϊός: : αόρατος και ύπουλος εχθρός.Πολλές οι σκέψεις μου όπως και τα ερωτήματά μου. Η ζωή είναι περίεργη καθώς την ζούμε μονάχα μία φορά και την πληρώνουμε δέκα. Και στην συγκεκριμένη εποχή οι σκέψεις περισσεύουν για όσα συμβαίνουν. Απλά τώρα ήρθε η στιγμή να δούμε την ζωή μέσα από ένα παράθυρο όπως κάνανε πολλοί άνθρωποι πριν, στην κανονικότητα, και όμως ζούσαν .
-Τώρα βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους με μάσκες και γάντια, λόγω της νόσου, έχεις υπάρξει χωρίς μαλλιά, πως αντιδρούσαν οι άλλοι γύρω σου; Πως αντιδράνε τώρα;
Χρειάστηκε το 2001 και το 2018 να κυκλοφορώ με μάσκες για να με προστατεύσω από ιώσεις για να μην χάσω ή μεταφέρω κάποια χημειοθεραπεία, αλλά και με διάφορα όμορφα τουρμπάνια στο κεφάλι μου για να μην τραβάω τα βλέμματα των ανθρώπων είτε από οίκτο είτε από περιέργεια. Τώρα είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα κι όλοι μας μπερδεμένοι και φοβισμένοι. Άνθρωποι με σκυμμένο κεφάλι βγαίνουν γρήγορα να πάρουν ψωμί. Δεν μιλάνε μεταξύ τους. Φοβούνται. Ζούμε έναν εφιάλτη.Υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία στην ατμόσφαιρα. Πλησιάζεις ανθρώπους και σε αποφεύγουν, στα ταμεία κρατάς αποστάσεις δύο μέτρων, κάποιοι με γάντια, κάποιοι με μάσκες αλλά υπάρχουν ακόμα άτομα που πιστεύουν ότι είναι αήττητα όπως ακούω από τα μέσα ενημέρωσης.
-Πόσο δύσκολο θεωρείς ότι είναι για τους ανθρώπους να συμμορφωθούν στα μέτρα και να παραμείνουν ασφαλείς στα σπίτια τους;
…και χωρίς να το αντιληφθεί σχεδόν κανείς, έπαψε η ελευθερία να είναι ιδανικό και έγινε ένα ακριβό προνόμιο.
Επιβίωση, σ΄ έναν πλανήτη που κραυγάζει SOS. Δύσκολη δοκιμασία, αλλά όχι ακατόρθωτη θέλω να πιστεύω, χωρίς πανικό και με σεβασμό στις υποδείξεις των ειδικών. Είμαστε όλοι ένα κομμάτι της ολότητας, ζούμε και συνυπάρχουμε άλλοτε αρμονικά και άλλοτε όχι. Το κλειδί της επιτυχούς έκβασης της ασφάλειάς μας πιστεύω πως είναι η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ.
-Πως πρέπει να χειρισθούμε τη στάση μας απέναντι σε είδη διατροφής, πρώτης ανάγκη και φάρμακα;
Με σύνεση και σεβασμό για να μην τα στερήσουμε από τους ανθρώπους που τα έχουν μεγάλη ανάγκη. Δεν χρειάζεται να αγοράζουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε και να τ΄ αποθηκεύουμε στα σπίτια σας, ούτε χρειάζεται να αγοράζουμε για να κάνουμε στοκ μάσκες και τα σχετικά όταν κάποιοι τα χρειάζονται περισσότερο από εμάς, είτε είναι οι άνθρωποι που έχουν τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας του κορωνοϊού, είτε άνθρωποι που είναι στη διαδικασία χημειοθεραπειών, είτε άνθρωποι με αναπνευστικά προβλήματα, είτε άνθρωποι της πρώτης γραμμής.Ας μην πανικοβαλλόμαστε και να συμπεριφερθούμε όσο πιο ψύχραιμα μπορεί ο καθένας μας.
-Ποια είναι η δική σου δυσκολία αυτό το διάστημα που παραμένεις μέσα στο σπίτι;
Τα πιο άσχημα σενάρια τα δίνει η ζωή, η οποία ποτέ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει. Το 2001 όταν ξεκίνησαν τα θέματα της υγείας μου, ένιωσα να βαδίζω σε ένα άγνωστο δρόμο γεμάτο συναισθήματα άρνησης, φόβου, ανασφάλειας. Ένα δρόμο που δεν ήξερα που θα με οδηγήσει καθώς αυτή τη φορά δεν αποφάσιζα εγώ για μένα. Το 2017, όταν η νόσος μου υποτροπίασε ξαναβρέθηκα σ αυτόν τον δύσκολο δρόμο και τώρα το 2020 πάλι στο ΑΓΝΩΣΤΟ. Η δυσκολία μου είναι που δεν μπορώ ν αγκαλιάσω τους δικούς μου ανθρώπους κι αυτό με πληγώνει πολύ.
Όμως δεν έχω μάθει να γκρινιάζω, αλλά μόνο να ΕΛΠΙΖΩ.
– Ποια είναι η συμβουλή σου στους ανθρώπους που νοσούνε και χρειάζεται να έχουν την υπομονή να περάσει η δύσκολη περίοδο του εγκλεισμού;
Οι ψυχολογικές μεταπτώσεις που προκαλούν οι κάποιες ασθένειες και κάποιες καταστάσεις της ζωής, είναι πολλές και δεν είναι εύκολο να τις διαχειριστούμε τις περισσότερες φορές.Αυτό συμβαίνει και τώρα. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα για κανένα μας. Άγχος, εξάρσεις θυμού φοβίες, απογοήτευση, κατάθλιψη θα «ξετρυπώσουν» στις ζωές μας, για άλλους από εμάς για πολλοστή φορά και για άλλους για πρώτη φορά.
Η ψυχολογική ενίσχυση του καθενός μας στον άλλον θα πρέπει να είναι απεριόριστη.
Οι συμβουλές-ευχές παραμένουν οι ίδιες. Κουράγιο, Υπομονή, Ελπίδα, Αγάπη και προπάντων, Προσοχή. Λέμε πρώτα η υγεία, βομβαρδίζουμε τον εαυτό μας με θετικές σκέψεις και φροντίζουμε την ψυχολογία μας . Οι μεγάλες ΝΙΚΕΣ χρειάζονται μικρά βήματα και πολλή ΥΠΟΜΟΝΗ.
Η επιθυμία μας να τελειώσει όλο αυτό θα πρέπει να επισκιάζει οτιδήποτε άλλο.
-Τι προτιμάς την αρχή ή το τέλος ενός παραμυθιού και γιατί;
Τα παραμύθια αποτέλεσαν και αποτελούν για τους ανθρώπους την γλυκιά διέξοδο και διαφυγή από την σκληρή πραγματικότητα, έστω και προσωρινά. Εξάλλου, η ίδια η λέξη «παραμύθι» έχει τη σημασία της παρηγοριάς, της ενθάρρυνσης, της ανακούφισης. Το αίσιο τέλος, χαρακτηριστικό του είδους, πρόσφερε παρηγοριά και ελπίδα στους ακροατές για την ίδια έκβαση και στη ζωή τους. Εύχομαι όλο αυτό που ζούμε να έχει ΑΙΣΙΟ τέλος, να γίνει παρελθόν, να χαιρόμαστε την κανονικότητά μας και να μας αλλάξει προς το καλύτερο σαν κοινωνία.
Η ζωή μου σίγουρα δεν υπήρξε παραμύθι, αλλά ιστορία και κάποιες ιστορίες που αξίζει να λέγονται, κυρίως για να δίνουν θάρρος και δύναμη σε άλλους ανθρώπους να μην εγκαταλείπουν ποτέ την προσπάθεια να γίνουν καλά, αφήνοντας πίσω τους τον οποιοδήποτε εφιάλτη, όπως κι αν λέγεται αυτός.
-Χρύσα στείλε το δικό σου αισιόδοξο μήνυμα για τις ημέρες όταν κοπάσει αυτή η θύελλα της επιδημίας.
Νομίζουν κάποιοι ότι αν αποκτήσουν “όνομα”, “κύρος”, “πλούτη”, “δύναμη” θα γίνουν κυρίαρχοι του κόσμου. Κι έρχεται μια στιγμή που βλέπουμε άδειους δρόμους και σπίτια φυλακές και καταλαβαίνουμε πως όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο κίνδυνο να χάσουμε το πιο πολύτιμο αγαθό,την ΥΓΕΙΑ.
Σ΄ αυτή λοιπόν την κρίση του κορωνοϊού ας γίνουμε όλοι ίσοι, ας βαδίσουμε όλοι μας με Αισιοδοξία και Εθνική Ομοψυχία, ας γίνουμε ξεχωριστοί στα δύσκολα, με θετική σκέψη, αισιοδοξία και ΠΙΣΤΗ.
Να Αγαπάμε όλο τον κόσμο χωρίς διακρίσεις.Στον κόσμο που ζούμε όλοι μαζί.Στον κόσμο αυτό να δίνουμε Αγάπη, με κάθε τρόπο. Κανείς ποτέ δεν θα γίνει ληστής της ΖΩΗΣ και της ΕΥΤΥΧΙΑΣ μας αν εξαπλωθεί η ΑΓΑΠΗ και ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ανάμεσά μας.
ΚΟΥΡΑΓΙΟ στις δύσκολες αυτές μέρες που δοκιμάζονται οι ελευθερίες και η υπομονή μας.
ΔΥΝΑΜΗ σ΄ ένα διαφορετικό πόλεμο με αόρατο αντίπαλο.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σ όλους όσους τους έχει ανατεθεί η σωτηρία μας.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μας έλεγαν: «Oυδέν κακόν αμιγές καλού», που σημαίνει ότι σε κάθε πράγμα, όσο και αν φαίνεται αρνητικό, βρίσκεται πάντοτε κάτι το θετικό. Ας είμαστε αισιόδοξοι, βλέποντας πάντοτε την θετική πλευρά των πραγμάτων και τις ευεργετικές επιδράσεις τους.
Εύχομαι από καρδιάς να πάνε όλα καλά για ΟΛΟΥΣ μας και για ΟΛΟ τον κόσμο.
Είθε η Υπεραγία Θεοτόκος να μας φυλάει.
Είσαι «αάατον κάρτος» Χρύσα. Ευχαριστώ πολύ για όσα άκουσα και όσα θέλησες να μοιραστείς με τους ανθρώπους. Μηνύματα πολλαπλά, προβληματισμοί για τη ζωή, είθε η Υπεραγία Θεοτόκος να σε φυλάει.
