Ζούμε ημέρες εθνικού μεγαλείου, εξάρσεως και αντιστάσεως.
Μπορεί η κυβέρνηση να έχει ήδη αποδεχτεί τα πιο σκληρά μέτρα, όπως είναι η μείωση του αφορολογήτου και οι νέες, για πολλοστή φορά, περικοπές των συντάξεων…
Μπορεί η διαπραγμάτευση για την δεύτερη αξιολόγηση, χωρίς την όποια δεν θα υπάρξει εκταμίευση ώστε να πληρωθεί το επόμενο ομόλογο των 7,4 δισεκατομμυρίων, να έχει κολλήσει και η Ελλάδα να σέρνεται πάλι, όπως το 2015, σε επιτόπιες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, με τους εκπροσώπους των «θεσμών», ιδίως του ΔΝΤ, να αρνούνται να επιστρέψουν στην Αθήνα…
Αλλά η κυβέρνηση μας βρήκε επιτέλους τον δρόμο του αγώνα. Τραγουδώντας πότε το «στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα» και πότε το «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά, πέσανε πάνω στην εργατιά», ορθώνει το ανάστημα της. Και αρνείται να προσυπογράψει την επετειακή, για 60 χρόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διακήρυξη, που προδιαγραφεί το μέλλον της Ευρώπης, αν δεν πάρει ένα υψίστης σημασίας αντάλλαγμα, σε αυτή την σύνοδο της Ρώμης.
Ποιος είναι το ζητούμενο, το οποίο παρουσίασε ο εκπρόσωπος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην προκαταρτική συνάντηση των εκπροσώπων των 27 πρωθυπουργών; Να μπει στο κείμενο, που θα εγκριθεί, μια παράγραφος. Αντιγράφω από τη χθεσινή ειδησεογραφία: «Ο Έλληνας εκπρόσωπος ανέφερε πως δεν μπορεί προσώρας να συμφωνήσει με το κείμενο που αναφέρεται στις αξίες της Ε.Ε. και την αλληλεγγύη των κρατών-μελών, τη στιγμή που η Ελλάδα καλείται να ικανοποιήσει τις μη ρεαλιστικές απαιτήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι επιδίωξη της ελληνικής πλευράς είναι να συμπεριληφθεί στη διακήρυξη μία παράγραφος που να κάνει ρητή αναφορά στα εργασιακά κεκτημένα της Ε.Ε».
Τα δίνουν όλα, αλλά αξιώνουν …αγωνιστικώς μια καραμέλα. Να μας τη σερβίρουν ως γλυκαντικό. Ότι τάχα έτυχαν μια νίκη. Την αναγνώριση ότι ισχύουν οι συλλογικές συμβάσεις. Που; Σε μια Ελλάδα των ανέργων που κυμαίνονται γύρω στο ενάμιση εκατομμύριο. Και των εκατοντάδων χιλιάδων «εργαζομένων», με δήθεν «μερική απασχόληση» και ακόμη μερικότερες αποδοχές. Με το καθεστώς των «μπλοκακίων» που ροκανίζει, σε εισφορές, και τα ελάχιστα που εισπράττουν όσοι, ιδίως οι νέοι, που υπάγονται σε αυτό.
Δώστε μας μια καραμελίτσα, αλλιώς θα σας χαλάσουμε την τούρτα με τα 60 κεράκια. Κωμικές ιστορίες. Με τραγικές συνέπειες.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
