Διάβασα κ. Πρόεδρε το «τιτίβισμα» σας, στο twitter, αμέσως μετά την υποδοχή της προέδρου της Εσθονίας: «Συνάντηση με την Πρόεδρο της Εσθονίας, Kersti Kaljulaid στο Μέγαρο Μαξίμου. H Εσθονία είναι μια χώρα που αξιοποίησε σημαντικά την ψηφιακή τεχνολογία για την ανάπτυξη της οικονομίας της και αποτελεί σήμερα παράδειγμα για όλη την Ευρώπη».
Είναι πράγματι παράδειγμα για όλη την Ευρώπη. Το ερώτημα είναι αν αυτό το παράδειγμα έχει συγκινήσει, έχει φωτίσει και έχει κινητοποιήσει και εμάς. Την Ελληνική Δημοκρατία. Αυτήν η όποια, στον τομέα των επιστημών και της τεχνολογίας, ειδικότερον μάλιστα της πληροφορικής, έχει ένα αξιοσημείωτο εξαγώγιμο «προϊόν». Τα χιλιάδες ελληνικά μυαλά που στελεχώνουν ξένα πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, μεγάλες εταιρίες ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών, σε όλο τον κόσμο, ιδίως δε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η απάντηση είναι δυστυχώς αρνητική. Μόνο που αυτό, θα ήταν μέγα ψέμα, αν λέγαμε ότι χρεώνεται αποκλειστικώς σε εσάς και την κυβέρνηση σας. Η ευθύνη κατανέμεται εξίσου και εξ αδιαιρέτου σε όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Ακόμη και ο Ανδρέας Παπανδρέου, που επαναλάμβανε συχνά το «δεν πρέπει να χάσουμε την μάχη της πληροφορικής και της βιοτεχνολογίας», έμεινε στην ωραία διαπίστωση. Σε μια προτροπή που λες και απευθυνόταν σε κάποιους άλλους, κάποιους τρίτους και όχι στην ίδια την κυβέρνηση του.
Προχθές, ένα από αυτά τα μυαλά που έχουμε εξάγει, ο καθηγητής του περίφημου τεχνολογικού ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, μιλώντας σε εκδήλωση, στο «Ίδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος», σχετικά με τις «έξυπνες μηχανές» και το αν θα επιβληθούν στον άνθρωπο, προδιέγραψε ότι δεν έχουμε άλλο δρόμο ασφαλούς ανάπτυξης, από το να ακλουθήσαμε τον δρόμο της Εσθονίας.
Δυστυχώς όμως, είμαστε πολύ πίσω. Θέλετε ένα παράδειγμα; Μπείτε στην ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Την οποία παρακολουθώ εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Υποτίθεται ότι έχει και ένα ειδικό πρόγραμμα ψηφιοποίησης του τύπου με το τίτλο
«efimeris». Αν πιστευτέ ότι εκεί θα βρείτε κάποιο δημοσίευμα π.χ. στην «Ελευθεροτυπία», το «Βήμα», τα «Νέα» κλπ, έχετε χάσει. Πόσο μάλλον σε ιστορικές περιφερειακές εφημερίδες. Παρά τα κονδύλια που έχουν διατεθεί, θα βρείτε μόνον επτά από τις εκατοντάδες εφημερίδες που είτε κυκλοφορούν είτε έχουν διακόψει: «Ακρόπολις», «Εμπρός», «Ριζοσπάστης», «Μακεδονία», «Σκρίπτ», «Ταχυδρόμος» Αλεξανδρείας και προδικτατορική «Ελευθερία».
Ωραία τα παραδείγματα, αρκεί να μας οδηγούν και σε αποφάσεις.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
