Συζητώντας με δύο συναδέλφους τις προάλλες για τις ανάγκες εξέλιξης και αυτοβελτίωσης, σκοντάψαμε πάνω στις έννοιες «εμβάθυνση» και «διεύρυνση». Πρόκειται για δύο έννοιες που προσδιορίζουν με ουσιαστικό τρόπο το πώς θα συνεχίσει κάποιος τις σπουδές του και απαντούν με καίριο τρόπο στο ποια είναι η σημασία του διδακτορικού ή του δέκατου πέμπτου μεταπτυχιακού στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο.
Κι επειδή πολλά παιδιά με το που τελειώνουν το πρώτο τους πτυχίο, πέφτουν με τα μούτρα στο μεταπτυχιακό και στη συνέχεια αναζητούν την επόμενη ακαδημαϊκή εμπειρία, είναι χρήσιμο πριν ξεκινήσουν να θέτουν μερικά ερωτήματα στους εαυτούς τους. Όπως για παράδειγμα «πως θα με βοηθήσει αυτό το πτυχίο στη δουλειά μου;», «προσφέρει κάποια επιπλέον εξειδίκευση που θα με βοηθήσει στην αναζήτηση εργασίας» ή «θέλω να κάνω ακαδημαϊκή καριέρα»;
Αν κάποιος/α θέλει για παράδειγμα να ξεκινήσει ένα διδακτορικό, τότε είναι προφανές ότι θα πρέπει να ενδιαφέρεται για ακαδημαϊκή καριέρα. Διαφορετικά λόγος να εμβαθύνεις τόσο πολύ κάπου ερευνητικά, δεν υπάρχει. Το ίδιο ισχύει και με τα μεταπτυχιακά. Καλό είναι να ανοίγουν ορίζοντες, να είναι διεπιστημονικά και να συνδυάζουν γνώσεις που προέρχονται από διαφορετικούς τομείς και μπορούν να είναι χρήσιμοι στη δουλειά μας. Για παράδειγμα κάποιος που εργάζεται ως μηχανικός σε μεγάλα έργα, θα ωφελούνταν από ένα μεταπτυχιακό που σχετίζεται με το μάνατζμεντ, ένας γιατρός θα ωφελούνταν από ένα μεταπτυχιακό στις ανθρωπιστικές σπουδές και πάει λέγοντας.
Η εξειδίκευση per se δεν έχει κανένα νόημα. Νόημα έχει να βρίσκουμε σιγά-σιγά αυτό που θέλουμε.
Ιωάννα
Εμβάθυνση ή διεύρυνση;
Μοιραστείτε την είδηση
