Το πρωί της Τρίτης μια κουστωδία περίπου πενήντα μελών του Ρουβίκωνα κατέλαβε την πρυτανεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και εγκλώβισε σε ένα γραφείο μια ομάδα τριάντα καθηγητών. Ζητούσαν να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και να μην υπάρξει απόφαση της Συγκλήτου κατά της παρουσίας του Ρουβίκωνα σε χώρο του κτιρίου της Φιλοσοφικής.
Και πως αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τέτοια φαινόμενα τραμπουκισμών στον χώρο της ανώτατης παιδείας; Ως …εσωτερική «ακαδημαϊκή υπόθεση». Σιγά να μην τα μάλωναν τα «παιδιά». Και σιγά να μην έπαιρναν μέτρα για την απρόσκοπτη λειτουργία της σχολής, ως χώρου μάθησης, και την προστασία των δικαιωμάτων των καθηγητών, αλλά και των υπολοίπων, των χιλιάδων φοιτητών, που δεν είναι «στρατευμένοι» στις τάξεις του Ρουβίκωνα και των άλλων ομοειδών συλλογικοτήτων».
Το πνεύμα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε τέτοια φαινόμενα το εξέφρασε, εναργέστατα, αλλά και προκλητικότητα, ο γνωστός και από άλλες παρόμοιες «παρεμβάσεις» του βουλευτής Γιώργος Κυρίτσης. Μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, υποστήριξε τα ακόλουθα, άκρως αποκαλυπτικά: «Φοιτητικές διαδικασίες. Υποθέτω ότι θα τα βρουν με έναν τρόπο στη Σύγκλητο. Πιστεύω ότι είναι καλύτερα τα θέματα της ακαδημαϊκής κοινότητας να τα αφήνουμε στην ακαδημαϊκή κοινότητα».
Τι δεν καταλαβαίνετε; Το να «μαντρώνουν» κάποιοι του καθηγητές σε μια αίθουσα, είναι «φοιτητική διαδικασία». Ακόμη και όταν κάποιοι από τους πενήντα που μετέχουν στην «διαδικασία» αυτή δεν έχουν καμία σχέση με την συγκεκριμένη σχολή, ακόμη και αν κάποιοι από αυτούς δεν έχουν καν την φοιτητική ιδιότητα. Από την στιγμή που αποφασίζουν να δράσουν στον χώρο μιας σχολής καθίστανται, κατά τα μυαλά εκείνων που μας κυβερνούν, αυτομάτως, μέλη της «ακαδημαϊκής κοινότητας». Ενώ όταν εισβάλουν στην Βουλή των Ελλήνων, ο πρόεδρος της τους παραχωρεί αυτομάτως …βουλευτική ασυλία, διατάζοντας τους αστυνομικούς να τους αφήσουν αμέσως ελεύθερους.
Πρόκειται για ένα ακόμη κρούσμα που πιστοποιεί αυτό που μονίμως υποστηρίζω εδώ και χρόνια. Ότι δηλαδή το χειρότερο που μας συμβαίνει δεν είναι η οικονομική κρίση. Τέτοιες κρίσεις έρχονται και παρέρχονται. Είτε με, είτε χωρίς «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια. Η κρίση που μας διαβρώνει σταθερώς, είναι εκείνη των ηθικών αξιών μας, του πολιτικού μας πολιτισμού, του εκπαιδευτικού μας συστήματος, του τρόπου με τον οποίο προετοιμάζουμε τους πολίτες του αύριο, την αυριανή ελληνική κοινωνία.
.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
