Έπρεπε ήδη να τον έχετε «παραιτήσει»

Θα μας τρελάνετε; Όταν κάποιος έχει την ιδιότητα του «συμβούλου ασφαλείας» του πρωθυπουργού, όπως ο κ. Ντόκος, το να μιλά για «συνεκμετάλλευση» των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, δεν περνά στο ..ντούκου. Δημιουργεί προβλήματα, διεθνώς. Και δεν «καθαρίζει» η κυβέρνηση με το να μιλά για «προσωπικές απόψεις».
Το θέμα σέρνεται επί δεκαετίες. Και έχει επιβληθεί από την διαχρονική προσπάθεια της Τουρκίας να μεταφέρει όλες τις ελληνοτουρκικές διαφορές, από το κυπριακό ως τα χωρικά ύδατα, την υφαλοκρηπίδα των νησιών και την ΑΟΖ, από το πεδίο των διεθνών προβλημάτων σε εκείνο των «διμερών διαφόρων». Με την γνωστή επιμονή μιας «συνολικής ρύθμισης». Του λεγόμενου, στην διπλωματική γλώσσα, «package deal». Το οποίο απέρριπταν διαρρήδην και ο Καραμανλής και ο Ανδρέας.
Το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι η παλιά πρόθεση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που έγινε αργότερα δημόσια πρόταση του Κωστή Στεφανόπουλου και επαναδιατυπώνεται τώρα από την Ντόρα Μπακογιάννη: Η προσφυγή στη Χάγη. Αρκεί να οργανωθεί σωστά. Όπερ σημαίνει ότι πρέπει η ηγεσία μας, πολιτική και διπλωματική να απαλλαγεί από το άλλο σύνδρομο που μας διακατέχει: Το «δεν διεκδικούμε τίποτα». Δεν διεκδικούμε εδάφη. Διεκδικούμε όμως δικαιώματα και σεβασμό του διεθνούς δικαίου.
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι και αυτό ένα δικαστήριο. Και, κατά παλαιά παραδοχή των έμπειρων νομικών σε ένα δικαστήριο πας αθώος με σχεδόν πενήντα τοις εκατό πιθανότητες να καταδικασθείς, αλλά και ένοχος με ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες να αθωωθείς.
Όταν σε ένα δικαστήριο εκδικάζονται οι αξιώσεις ενός κατά σύστημα καταπατητή, όστις επιμένει να διεκδικεί περισσότερα, ο δε προσφεύγων αντίδικος ακολουθεί σταθερά την τακτική του «εμείς δεν διεκδικούμε τίποτα από τον γείτονα», τότε υπάρχει κίνδυνος να ισχύσει η δεύτερη περίπτωση. Δηλαδή το δικαστήριο να θεωρήσει ότι πράττει σοφά, σαν τον Σολομώντα, μοιράζοντας δίκιο και στους δύο. Δηλαδή να χάσει ο αδικούμενος και να κερδίσει ο αδικών.
Όταν λοιπόν κυβερνητικά στελέχη, όπως ο κ. Ντόκος, μιλούν για «συνεκμετάλλευση», πιπιλώντας μια καραμέλα που έπλασαν κάποια στελέχη του άλλοτε ΚΚΕ Εσωτερικού, είναι σαν να στέλνουν μήνυμα στους διεθνείς δικαστές –και άλλους οργανισμούς- ότι αναγνωρίζουμε a priori «δικαιώματα» στην Τουρκία.
Αντί να τον καλύπτετε, με την εξυπνάδα περί «προσωπικών απόψεων», θα ήταν χρησιμότερο να έχει ήδη αποδεχθεί ο πρωθυπουργός την παραίτηση του.