Ενδεχομένως είναι πολλοί εκείνοι οι οποίοι αγνοούν την ιστορική εξέλιξη της μισθοδοσίας των κληρικών από το δημόσιο ταμείο. Θεωρώντας ότι πρόκειται για ένα καθεστώς …συνομήλικο του ελληνικού κράτους. Η αλήθεια όμως είναι τελείως διαφορετική. Και την αλήθεια αυτή φωτίζει αρκετά ένα σημείο από την ανακοίνωση που διοχέτευσε το γραφείο του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου προς τον τύπο, με τίτλο «τα 11 λάθη που κάνουν όσοι πολεμούν την συμφωνία με το κράτος». Αντιγράφω λοιπόν μια ιδιαιτέρως διαφωτιστική παράγραφο:
«Υφίσταται μόνο ένας νόμος, ο αναγκαστικός νόμος 536/1945 που κάνει λόγο για ενίσχυση της μισθοδοσίας 6.000 θέσεων σε όλη την επικράτεια, δηλαδή όχι μόνο στην Εκκλησία της Ελλάδος, και αργότερα ο αναγκ. νόμος 469/1968 αύξησε την ενίσχυση, ώστε ο μισθός του κληρικού να είναι ίσος με του δημοσίου υπαλλήλου και ο νόμος 4111/2013 ενέταξε τον ειδικό λογαριασμό «Κεφάλαιο προς πληρωμή μισθού εφημεριακού κλήρου» στον κρατικό προϋπολογισμό».
Με απλά ελληνικά γίνεται αποδεκτό ότι, από την εφαρμογή του πρώτου ελληνικού συντάγματος, που απέσπασαν από τον Οθωναίο και τους Βαυαρούς οι επαναστάτες, με επικεφαλής τους Μακρυγιάννη και Καλλέργη, το 1843, δηλαδή από το 1844 έως το 1944, έναν ολόκληρο αιώνα, η Εκκλησία συντηρούσε τους κληρικούς της από τα δικά της έσοδα.
Η επινόηση για μισθοδοσία έξη χιλιάδων κληρικών ανά την Ελλάδα –όχι μόνον της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και της αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Κρήτης και της υπαγόμενης στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Δωδεκανήσου, έγινε το 1945. Με αναγκαστικό νόμο. Στο φούντωμα του εμφυλίου πολέμου. Προκειμένου οι κληρικοί να ενταχθούν στο «δυναμικό» του κράτους, στρατευόμενοι «εναντίον των άθεων κομμουνιστοσυμμοριτών». Ήταν δηλαδή μια επιλογή πολιτικής σκοπιμότητας και όχι μια απόφαση διαπνεόμενή από πνεύμα δικαίου και σεβασμού προς τον κλήρο.
Με αναγκαστικό νόμο, και πάλι σε μια ανώμαλη περίοδο, κατά το πρώτο έτος επιβολής της δικτατορίας, οι συνταγματάρχες θέλησαν και αυτοί, το 1968, να γίνουν αρεστοί στον κλήρο, να προσεταιρισθούν τους ιερείς και τους ιεροκήρυκες. Αυξάνοντας τις αποδοχές των κληρικών ώστε να εξομοιωθούν πλήρως προς εκείνες των λοιπών δημοσίων υπαλλήλων.
Ψήγματα ιστορικής αλήθειας, αναγκαία για να κατανοήσουμε την εξέλιξη του θέματος. Και για να συνειδητοποιήσουμε ότι οι σημερινοί «αριστεροί» απλώς εκσυγχρονίζουν δυο αναγκαστικούς νόμους ανωμάλων περιόδων, με πονηρό κίνητρο να «αδειάσουν», εικονικώς< δέκα χιλιάδες θέσεις για διορισμούς.
