Από παντού ακούς γενικεύσεις και αφορισμούς. Ότι η Ελλάδα είναι τάχα μια χώρα που τρώει τα παιδιά της με παράλληλες προτροπές στους νέους να φύγουν. Κατηγορίες ότι όλοι οι πολιτικοί είναι σκάρτοι και η δημοσιογραφία διεφθαρμένη.
Πρόκειται για μια υγιή αντίδραση; Ή αυτή η αποστροφή στους θεσμούς και ό,τι εκπροσωπούν σημαίνει απλά την παράδοση της ζωής μας από ‘δω και πέρα στην τύχη και σε ό,τι αυτή μας επιφυλάσσει, αφού δεν είμαστε διατεθειμένοι να κουνήσουμε το χέρι μας;
Ο μηδενισμός, η γενίκευση και η απαξίωση των πάντων, ορατά στοιχεία στον τρόπο που εκφράζεται αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, οδηγεί σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια και αντιδράσεις, τις οποίες θα βρούμε μπροστά μας. Είναι τα απόνερα του κλίματος που καλλιεργείται εδώ και αρκετά χρόνια και που στην προσπάθειά του να «εργαλειοποιήσει» την κάθε κρίση και να υφαρπάξει τη στήριξη, μέσα από την επίκληση στο συναίσθημα, δημιουργεί τέρατα.
Ας σταματήσουμε κάποτε να αποθεώνουμε με το ίδιο πάθος αυτούς που πριν λίγο καιρό θέλαμε με μανία να γκρεμίσουμε.
