Μια κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά, με μακριές μπούκλες που θαρρείς ότι έπαιρναν φωτιά, ψηλή κορμοστασιά, σώμα ζηλευτό ακόμη κι από τις νύμφες του νερού και με καλή μόρφωση. Μια γυναίκα που κάθε πατέρας θα ήταν περήφανος και κάθε άντρας ποθούσε να ’χει. Περιζήτητη σ’ όλη την περιοχή για την ομορφιά και το μυαλό της, κοφτερό σαν ξυράφι, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να την αποπλανήσει. Όμως, ερωτεύτηκε και η ασπίδα της έπεσε. Ήταν σε ηλικία γάμου και τα προξενιά αναρίθμητα. Όλοι οι νέοι πάσχιζαν για το χέρι της. Δεν τους αδικώ, ακόμη κι εγώ προσπάθησα…
Τελικά, της άρεσε ο νεαρός. Έρωτας με την πρώτη ματιά, έλεγαν οι γέροι. Το παρατσούκλι του γαμπρού ήταν «Γρέκος». Όμορφο παλικάρι, με σωστούς τρόπους, με αξίες και καρδιά που χτυπούσε μόνο για τη νύφη του.
Τρικούβερτο το γλέντι των αρραβώνων, όλοι ήταν χαρούμενοι για το ζεύγος… Εκτός από έναν, εκείνον που τη γνώριζε από την κούνια της. Ήταν ο πρώτος φίλος της, προστάτης και ακροατής των προβλημάτων της. Εκείνος που όταν έπεφτε την σήκωνε ξανά στα πόδια της, εκείνος που έπαιρνε τον πόνο της μακριά, εκείνος που έκλαιγε γοερά στις στεναχώριες της. Ήταν κάποιος που ακόμη κι όταν ήταν αθώα παιδιά, μη γνωρίζοντας τι εστί αγάπη, το ένιωσε και την ερωτεύτηκε. Αλλά δε με διάλεξε… Κι αφού η λυγερή δεν τον διάλεξε, κάτι μέσα του άναψε· άσβεστη δίψα για εκδίκηση αντανακλούνταν στα μάτια του. Αποδείχτηκε μοιραίο ό,τι ακολούθησε. Όλα ξεκίνησαν από το όνομά του, συζητούσαν οι γριές, το όνομά μου…
Το επόμενο πρωί μετά το γλέντι θα συζητούσαν οι δύο οικογένειες για τις λεπτομέρειες του γάμου. Όμως, η νύφη άφαντη… Ένα γράμμα από τον παιδικό της φίλο είχε μείνει πίσω, λέγοντας ότι αν δεν την είχε εκείνος, τότε κανένας άλλος δεν θα μπορούσε. Προκάλεσε τον γαμπρό σε μονομαχία, όπως γινόταν εκείνα τα χρόνια, για το χέρι της «νεράιδας». Ο Γρέκος με μάτια να στάζουν φλόγες ήταν έτοιμος να πάρει τη γυναίκα του πίσω.
Η μονομαχία ήταν σκληρή, τόσο ώστε να την παρομοιάσουν με πόλεμο. Δύο παρατάξεις ήρθαν αντιμέτωπες για το χέρι μιας άφτερης «νεράιδας» και στο κέντρο κάθε παράταξης ο γαμπρός έναντι του μνηστήρα. Μάχη σώμα με σώμα, νεκροί παντού. Άνδρες από κάθε παράταξη που έπεσαν μαχόμενοι. Ορφανά, γιατί αυτή η διαμάχη που για κάποιους τώρα είναι ένα γελοίο αστείο άφησε πίσω της ορφανά και χήρες. Κάπου στο βάθος μάχονταν μεταξύ τους οι αρχηγοί. Ο Γρέκος είχε πληγωθεί άσχημα, αλλά κατάφερε να βάλει το σπαθί στον λαιμό του μνηστήρα, απειλώντας τη ζωή του. Τότε, ακούστηκε από το παρασκήνιο η κοπέλα να φωνάζει. Ικέτευσε τον μέλλοντα γαμπρό της να του χαρίσει τη ζωή για χάρη όλων όσων έχει κάνει για εκείνη. Ο πόλεμος τελείωσε με γαμπρό και μνηστήρα ζωντανούς και πολλά θύματα. Ο γάμος έγινε όπως τον είχαν προγραμματίσει κι ο παιδικός φίλος έφυγε μακριά, ώστε η αγαπημένη του να μπορέσει να ζήσει ευτυχισμένα.
Της κοπέλας το όνομα, που έμεινε χαραγμένο στο μυαλό και την καρδιά όλων μας, είναι «Ελευθερία». Που για χάρη της πόλεμος άρχισε και τελείωσε με έπαθλο εκείνη. Όσο για το δικό μου… Καλύτερα να το κρατήσω κρυφό, για όσο περισσότερο μπορέσω, διότι αν ανθρώπινη λαλιά το ψιθυρίσει, η φλόγα μέσα μου θα ξανανάψει και τότε η Ελευθερία θα γίνει δικιά μου!
–«Όλεθρος».
Κατερίνα Ζαγορίτη,
Μαθήτρια της Α΄ τάξης του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης
ΟΝΕΙΡΑ ΨΥΧΩΝ
Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 3ου ΓΕΛ Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.
