Όσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι, παρά τις διανομές «μερισμάτων» και «επιδομάτων», τα κέρδη για την κυβέρνηση Συριζανέλ είναι ανεπαίσθητα, το Μέγαρο Μαξίμου ψάχνει να βρει μεθόδους προσέγγισης των αλλοτινών ψηφοφόρων του. Εκείνων που εδώ σαν την εξουσία στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά τώρα, αγανακτισμένοι με τις αλλεπάλληλες κωλοτούμπες του, του γυρίζουν την πλάτη.
Μία πρόσφορη μέθοδος είναι η καταφυγή στο συναίσθημα. Και ακριβώς αυτήν υπηρετεί η επιστράτευση της συζύγου του πρωθυπουργού. Με ένα από τα όπλα της να είναι το φρέσκο νεανικό της πρόσωπο. Αλλά και με σημειολογικές αναφορές που τονίζουν το «αριστερό προφίλ» της. Όπως η άμεση αναφορά στον θαυμασμό της για τον Φιντέλ Κάστρο. Και η έμμεση έμπρακτη ταύτιση με τον Τσε Γκεβάρα. Το μικρό όνομα του οποίου έδωσε στο ένα από τα αγόρια της.
Ρίχνεται λοιπόν η κ. Περιστέρα Μπαζιάνα, στη μάχη της κυβερνητικής προπαγάνδας, με εκτενή συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Με την όποια επιχειρεί να μας συγκινήσει για το ψυχόδραμα που ζουν, η ίδια και ο πρωθυπουργός σύντροφος της. Και μας εξομολογείται ότι: «Προσωπικά μιλώντας, τα τελευταία τρία χρόνια, κάθε 5η Ιουλίου, κλαίω από νεύρα, από οργή – ναι κυριολεκτώ. Πώς είναι δυνατόν να υποτιμήθηκε τόσο η γνώμη ενός λαού»;
Μόνο που, για την κ. Μπαζιάνα, αυτή η υποτίμηση της λαϊκής θέλησης, δεν έγινε από εκείνον που εισέπραξε το ΟΧΙ, αλλά, κατά την περιγραφή των αλλοτινών συνεργατών του, «το έκανε σε μια νύκτα ΝΑΙ». Δεν φταίει γι’ αυτό ο σύντροφος της. Αλλά οι κακοί δανειστές. Οι Ευρωπαίοι. Αυτούς κατονομάζει ως υπεύθυνους της κωλοτούμπας.
Αν περιμένατε ότι, για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό της, θα επικαλείτο κάποια φράση οποιουδήποτε παράγοντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που να δηλώνει ότι …δεν αναγνωρίζει το δημοψήφισμα, χάσατε. Διότι, απλούστατα, δεν υπήρξε ποτέ καμία τέτοια δήλωση, από κανένα «κακό» δανειστή, ή άλλο Ευρωπαίο παράγοντα.
Συγκινητική η προσπάθεια της κυρίας Περιστέρας να μας εμφανίσει τον Αλέξη Τσίπρα ως αθώα περιστερά. Που οι κακοί ξένοι του έκοψαν τα φτερά. Αλλά, δεν απευθύνεται σε λαό που αποτελείται μόνον από αμνήμονες. Υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται. Και μεταξύ αυτών είναι και πολλοί που πίστεψαν τότε τον σύντροφο της και ψήφισαν όχι. Και οι όποιοι δεν κλαίνε μόνο στις 5 Ιουλίου, αλλά κάθε μέρα.
Γ.Π. Μασσαβέτας
