Ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες στιγμές για την ελληνική κοινωνία που η άνοιξη δεν ήρθε… γιατί πήρε λάθος τρένο… και ο χρόνος σταμάτησε την ώρα της μοιραίας σύγκρουσης των δύο τρένων στα Τέμπη, τίποτε δεν θα είναι το ίδιο. Πενθούμε τα αδικοχαμένα παιδιά όλη η Ελλάδα με τις καθημερινές εκδηλώσεις, με δάκρυα στα μάτια, πονάμε, αγωνιούμε μαζί με τούς γονείς που βιώνουν ένα σύγχρονο αρχαίο δράμα! Οργή για την ολιγωρία των υπεύθυνων, ανεύθυνων στην διακυβέρνηση της χώρας, σταμάτα να τρως τα παιδιά σου. Φτάνει, πια, ποτέ ξανά ΤΕΜΠΗ! Αυτή είναι η μαζική έκφραση των μαθητών, των φοιτητών, της νεολαίας που ασφυκτιά, που ζει μια διαρκή ματαίωση και απογοήτευση, οργίζεται, βράζει είναι έτοιμη να εκραγεί.
Στα Τέμπη η νεολαία με ανθρωπιά, αλληλεγγύη, με γενναιότητα, με ηρωισμό όπως ο φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης, με κίνδυνο της ζωής, με αυτοθυσία, έδωσε μαθήματα κοινωνικής συμπεριφοράς, σώζοντας πολλές ζωές, μέσα στο σκοτάδι και με μόνο φως αυτό της φωτιάς.
Η νεολαία μας είναι η πιο αισιόδοξη προοπτική για τη χώρα μας. Παλεύει πεισματικά να μπουν τα λουλούδια στις ράγες. Μεγαλώνει σε μια χώρα με προβληματική οικονομία, χωρίς προοπτική για την παραγωγική ανάπτυξη από τις λαθεμένες επιλογές της σημερινής Κυβέρνησης.
Βλέπει την πατρίδα να πουλιέται, τις υποδομές της να υποβαθμίζονται, την παιδεία της να υπονομεύεται καθημερινά. Ποιος έχει τελικά την ευθύνη για την τραγωδία των Τεμπών; Μεγάλη ευθύνη έχει η πάντα «ανεύθυνη» κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όχι γιατί επιδίωξε την τραγωδία, όχι γιατί το ήθελε, όχι γιατί τα παρέλαβε όλα τέλεια, αλλά γιατί δεν έκανε τίποτα να την αποτρέψει.
Σε μια εποχή που η τεχνολογία μπορεί να διορθώνει τα ανθρώπινα λάθη, είναι το λιγότερο κοροϊδία για την εξουσία να κρύβεται πίσω από το λάθος ενός υπαλλήλου, για να σκεπάσει τις δικές της εγκληματικές πολιτικές, δίνοντας τη δυνατότητα απλόχερα στα ιδιωτικά συμφέροντα να κυριαρχούν στους βασικούς τομείς της οικονομίας. Με το λιγότερο κράτος, τον σκληρό νεοφιλελευθερισμό, η επιτελική κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καταστροφικά αποτελέσματα στην υγεία, στην ενεργειακή πολιτική, στη ακρίβεια, τώρα στην τραγωδία των Τεμπών.
Ο σταθμάρχης του Μαξίμου με ένα «ξερό» συγνώμη μόλις χθες πιστεύει ότι μπορεί να ξεμπερδέψει τη βουή του πένθους που εξελίσσεται καθημερινά σε οργή; Οι ευθύνες υπάρχουν, είναι συγκεκριμένες και θα αποδοθούν. Η αλήθεια θα λάμψει.
