Τι είναι η Ευρώπη μας; Μην είναι οι πινακίδες κατασκευής των έργων που συγχρηματοδοτήθηκαν από πόρους της, τους οποίους συναντά ο διαβάτης με αξιοθαύμαστη συνέπεια κάθε λίγο και λιγάκι, σχεδόν συχνότερα κι απο εκκλησάκι;
Πινακίδες ξεχασμένες σε όλες τις γωνιές της χώρας, απο την προσφυγική Ειδομένη μέχρι την τουριστική Πελοπόννησο, μας θυμίζουν τι έχει συμβεί απο τα μακρινά Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα μέχρι το τωρινό ΕΣΠΑ. Ή καλύτερα τι δεν έχει συμβεί.
Μερικές από αυτές μάρτυρες ημιτελών έργων, άλλες μάρτυρες πυροβολισμών, στέκουν αγέρωχες, περιμένοντας το χέρι που θα τις καθαιρέσει, σηματοδοτώντας το τέλος του έργου.
Έτσι κάπως κατέληξε η Ευρώπη μας και η έννοια της ευρωπαϊκής συναδέλφωσης. Ένα μάτσο πινακίδες στη μέση του πουθενά, υποχρέωση του δικαιούχου του έργου, όταν κι όπου το θυμάται.
Με την ουσία του θέματος, όμως, τι γίνεται; Αυτή, ουδείς έως τώρα κατάφερε να την επικοινωνήσει σωστά και να την αναδείξει μέσα απο την ίδια τη χρησιμότητα των συγχρηματοδοτούμενων έργων. Έτσι η Ε.Ε. καταγράφτηκε στο συλλογικό μνημονικό ως η μεγάλη αγελάδα που βγάζει το γάλα, αλλά στην κρίσιμη στιγμή αποτυγχάνει να παίξει το ρόλο του γονιού που θα δώσει στο παιδί του τη λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει.
Ιωάννα Κωσταρέλλα
