«Τα πάντα είναι κωμικά, τίποτα δεν είναι τραγικό, όλα είναι, πραγματικά και μη, δυνατά και αδύνατα, σοβαρά και γελοία» έλεγε ο Ευγένιος Ιονέσκο, θεμελιωτής του θεάτρου του παραλόγου.
Κάπως έτσι οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη στιγμή την πολιτική πραγματικότητα, η οποία μοιάζει με μια καλοστημένη φάρσα ή μάλλον με πράξεις απο έργο του Ιονέσκο, σκηνές απο μια ντανταϊστική κωμωδία, μια άγρια σάτιρα που χλευάζει το παράλογο στην επικοινωνία.
Στο δικό μας θέατρο του παραλόγου οι πρωταγωνιστές μοιάζουν με τον κύριο και την κυρία Σμιθ, οι οποίοι ενώ παρουσιάζονται κανονικοί στην όψη, εντούτοις τα όσα λένε και τα όσα πράττουν δείχνουν ξεκάθαρα ότι κάτι συμβαίνει.
Κάπως έτσι αντιμετωπίζεται η απόφαση του ΣτΕ για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Μια φάρσα που είχε προαναγγελθεί. Μια εξέλιξη που όλοι πιθανολογούσαν ότι μπορεί να συμβεί, εντούτοις σφύριζαν αδιάφοροι και συνέχιζαν την κουβέντα για άλλα. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Μέχρι που το κουδούνι χτύπησε και ο αγγελιοφόρος έφερε το μαντάτο για την απόφαση. Μα, ποια απόφαση και γιατί πρέπει να λάβουμε υπόψη αυτή την αναθεματισμένη απόφαση, φανταζόμαστε την Όλγα Γεροβασίλη να αναρωτιέται ως σύγχρονη πρωταγωνίστρια του θεάτρου του παραλόγου και μετά να μετατρέπεται σε Σκάρλετ Ο ‘Χάρα. Δε βαριέσαι, αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα.
Ιωάννα
