Του Πέτρου Κόκκαλη, Ευρωβουλευτή The Left
Σε περιβάλλον καλπάζουσας κλιματικής κρίσης, το διαχρονικό προοδευτικό αίτημα για πραγματική διοικητική αποκέντρωση λαμβάνει το χαρακτήρα του κατεπείγοντος, δεδομένου του κρίσιμου ρόλου που επιφυλάσσει στους δήμους και τις περιφέρειες η ευρωπαϊκή στρατηγική για την Πράσινη Μετάβαση. Μία επανάσταση, που θα αποτύχει αν δεν είναι προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής και αν δεν είναι δίκαια, δηλαδή συμμετοχική και συμπεριληπτική.
Στη νέα έκθεση της υπηρεσίας Κλιματικής Αλλαγής της ΕΕ (Copernicus) τα οκτώ τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί ως τα οκτώ θερμότερα σε σχέση με την περίοδο αναφοράς. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, το 2022 ήταν ένα έτος ακραίων κλιματικών φαινομένων με εκτεταμένες πλημμύρες και καύσωνες ρεκόρ στην Ευρώπη. Δυστυχώς το μόνο βέβαιο είναι ότι θα είναι τα ψυχρότερα των δεκαετιών που έρχονται.
Παράλληλα, η τελευταία έκθεση του IPCC Κλιματική αλλαγή 2022: Μετριασμός της κλιματικής αλλαγής καταγράφει μία αύξηση της θερμοκρασίας πάνω από τον 1,5οC δημιουργώντας ακραία επιβάρυνση στις υποδομές, αλλά και την οικονομία με το κόστος για τις τελευταίες 4 δεκαετίες να ανέρχεται στα 500 δισεκατομμύρια ευρώ. Το μέλλον αναμένεται σφοδρότερο καθώς μόνο για την Ελλάδα η Τράπεζα της Ελλάδας υπολογίζει τις οικονομικές απώλειες στα 700 δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι το τέλος του σκληρού 21ου αιώνα.
Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, σε συνέχεια της Συμφωνίας του Παρισιού, αποτελεί τον δρόμο προς έναν ασφαλή και δίκαιο κόσμο, μέσα από ένα πολύ μεγάλο φάσμα ριζοσπαστικών δράσεων. (εικ.1), συνοδευόμενη παράλληλα από χρηματοδότησή ύψους €1 τρισεκατομμυρίου ευρώ (επενδυτικό σχέδιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας) μέσα στην επόμενη δεκαετία. Αυτή η επένδυση στην ανθεκτικότητα ωχριά μπροστά στο κόστος αδράνειας.
