Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε με την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία. Στην ρητορική του Χίτλερ ένα επιχείρημα ήταν η προστασία των γερμανόφωνων πληθυσμών της Σιλεσίας και Ανατολικής Πρωσίας. Δεν λέω ότι θα έχουμε και τώρα έναν παγκόσμιο πόλεμο, με την εδαφική εξάπλωση και την χρονική διάρκεια που έλαβε εκείνος. Απλώς επισημαίνω τον παραλληλισμό. Που επιβεβαιώνει ότι “όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν”. Όλοι οι δικτάτορες, όταν αισθάνονται πανίσχυροι, καταλαμβάνονται από το ίδιο σύνδρομο: Της έλλειψης “ζωτικού χώρου”. Και συχνάκις επικαλούνται τα ίδια επιχειρήματα ως αφορμές για να εξαπολύσουν τις επιθέσεις τους.
Για τον Χίτλερ ήταν οι γερμανόφωνοι της Πολωνίας. Ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού του ήταν και η “απελευθέρωση” της γερμανόφωνης Αλσατίας. Για τον Πούτιν ειναι οι ρωσόφωνες των ανατολικών περιοχών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, αφού είχε προηγηθεί η “απελευθέρωση” των ρωσόφωνων της Κριμαίας. Και στις δυο περιπτώσεις εκείνο που αποθράσυνε τους αναζητούντες “ζωτικό χώρο” ήταν το γεγονός πως η υπόλοιπη Ευρώπη δεν φαινόταν να έχει αντιληφθεί πλήρως τι πράγματι σχεδίαζαν και πάντως δεν έδειχνε να έχει ικανότητα συλλογικής αντίδρασης. Έπρεπε να καταλάβουν οι Ναζί σχεδόν όλη την Ευρώπη, περιλαμβανομένης της Γαλλίας, για να αποφασίσει η “Δύση” να αντιδράσει.
Δεν ισχυρίζομαι ότι και σήμερα η δημοκρατική Ευρώπη ειναι σε τέτοιο βαθμό αδύναμη και διαλυμένη όπως τότε. Ότι ειναι πλήρως ανίκανη να απαντήσει στην πρόκληση, να κάνει τον “καταληψία” ξένων εδαφών να περιορισθεί στο πάπλωμα του. Να αξιολογήσει ότι ο επεκτατισμός του έχει πάρει διηπειρωτικές διαστάσεις. Από την Ασία ως την Βόρεια Αφρική. Τα βλέπουν αυτά. Αλλά αργούν, επικινδύνως να αντιδράσουν.
Αισιοδοξώ ότι τελικώς θα το πράξουν. Ότι θα αφήσουν κατά μέρος της αστειότητες με τις δήθεν “κυρώσεις” για τις οποίες δεν ιδρώνει το αυτί του Πούτιν. Ότι δεν θα αφήσουν, το 2022, την Ουκρανία να γίνει εύκολο θύμα, όπως άφησαν , το 1939, την Πολωνία. Ότι τελικώς, παρά την εύκολη πρώτη φάση της εισβολής στην Ουκρανία, η επιχείρηση αυτή θα έχει την ίδια μοιραία κατάληξη που είχε για τον Χίτλερ η κατάληψη της Πολωνίας. Θα ειναι το μοιραίο λάθος του.
Αρκεί να μην χρειασθεί τόσος χρόνος και τόσος φόρος αίματος, καταστροφής υποδομών και περιβάλλοντος, όσα πληρώσαμε τότε, ώστε να εκδηλωθεί επιτελούς αυτή η ουσιαστική αντίδραση.
