Με ενάμισι χρόνο καθυστέρησης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε το καθεστώς Έρντογαν για το καθεστώς καταστολής. Για την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, με πρόσχημα το αποτυχημένο πραξικόπημα. Για τις παράνομες φυλακίσεις των δημοσιογράφων, τις διώξεις δικαστών και άλλων κρατικών λειτουργών, οι περισσότεροι από τους οποίους κρατούνται επί μήνες, χωρίς να έχουν καταδικασθεί.
Ε, προσθέστε αυτή την τόσο όψιμη απόφαση του Στρασβούργου στην παρόμοια καταδίκη που περιέχεται στην έκθεση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Η οποία δημοσιεύθηκε την Τρίτη και καταγράφει περισσότερα από 100.000 κρούσματα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Σιγά μην ιδρώσει το αυτί του «σουλτάνου». Ίσως το καλύτερο σχόλιο για την περίπτωση είναι αυτό που δημοσιεύει η Frankfurter Allgemeine: «Η Τουρκία έχει μεθύσει από την κατάληψη της συριακής-κουρδικής περιφέρειας Αφρίν, την οποία λεηλατούν τα στρατεύματά της, μία κατάληψη που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Το ότι η διεθνής κοινότητα σιωπά, αποτελεί σκάνδαλο».
Απέναντι όμως σε μια «μεθυσμένη» Τουρκία έχουμε μια κοιμώμενη Ευρώπη. Και για να μη με πει κανείς, αδίκως, αντιευρωπαϊστή, δίνω τον λόγο σε μια άλλη γερμανική εφημερίδα, την Tageszeitung του Βερολίνου: «Η ετυμηγορία καθεαυτή δεν αποτελεί έκπληξη, άλλωστε παρόμοια απόφαση είχε λάβει πρόσφατα και το τουρκικό Συνταγματικό Δικαστήριο. Σκανδαλώδες είναι ωστόσο ότι οι Ευρωπαίοι δικαστές χρειάστηκαν πάνω από ενάμιση χρόνο για να αντιδράσουν στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και στην καταστολή που άρχισε στην Τουρκία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα το καλοκαίρι του 2016. Εκατοντάδες προσφυγές Τούρκων δημοσιογράφων, εκπαιδευτικών, ακαδημαϊκών και άλλων συλληφθέντων ή απολυθέντων δημοσίων λειτουργών από την Τουρκία συσσωρεύονται στο Στρασβούργο επί μήνες. Αν και θα έπρεπε να γνωρίζουν οι δικαστές ότι η τουρκική δικαιοσύνη σε καιρούς έκτακτης ανάγκης δεν προσφέρει παρά το πολύ μία επίφαση δικαίου, παρέπεμπαν (τους ενάγοντες) στην εξάντληση των ένδικων μέσων στην ίδια την Τουρκία, αφήνοντας αβοήθητα τα θύματα της καταστολής. Ας ελπίσουμε ότι η απόφαση της Τρίτης σηματοδοτεί μία αλλαγή πορείας».
Όσο για μας, που είμαστε στο μάτι του κυκλώνα, ως ο μεγαλύτερος στόχος του τουρκικού επεκτατισμού, είμαστε κάτι χειρότερο από κοιμώμενοι. Περί άλλα τυρβάζουμε. Ποιος θα βγάλει το μάτι του άλλου. Ή ποιος θα το παίξει υπερπατριώτης στο σκοπιανό, το οποίο πρέπει να κλείσει άμεσα, για να στερούμε όλη την προσοχή μας προς ανατολάς.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
