Έχουμε ένα νέο, αλλά και παλιό δήμαρχο να μας δείχνει το δρόμο /
έχουμε κι ένα παλιό, αλλά νέο στην ηλικία δήμαρχο που θα βρει το δρόμο του …
Έχουμε ένα νέο καλοκαίρι όπως παλιά, με ζέστη και πολλά καλοκαιρινά αρώματα /
Έχουμε ένα νέο καλοκαίρι σε μια πόλη που συνεχίζει να μικραίνει, αργά και σταθερά …
Έχουμε τα νέα παλιά Λασσάνεια /
Έχουμε νέες παραστάσεις – ανάσες πολιτισμού, μάλλον όμως ως μικρές αναλαμπές σε ένα σκοτεινό ουρανό …
Έχουμε μια πόλη με περισσότερα ιταλικά εστιατόρια από ότι ταβέρνες με παραδοσιακά πιάτα /
Έχουμε μια πόλη στην οποία κάθε μήνα ανοίγει ένα εσπρεσσάδικο και κλείνει ένα εμπορικό κατάστημα …
Έχουμε μια πόλη με ένα νέο Πανεπιστήμιο που κατάπιε ένα παλιό ΤΕΙ με τη μία /
Έχουμε μια πόλη που τους περισσότερους νέους επιστήμονες της τους κατάπιε η Βόρεια Ευρώπη …
Έχουμε μια πόλη με μια απίστευτη δομή – πολιτιστική / αναπτυξιακή υποδομή που αναζητεί πυξίδα και ικανό καπετάνιο /
Έχουμε μια Νέα Βιβλιοθήκη που κινδυνεύει να μείνει ως το περίφημο αρχιτεκτονικό highlightτης πόλης για να περνάει τη μια ώρα ξενάγησης που δικαιούται κάθε επώνυμος επισκέπτης
που θέλουμε να του δείξουμε πόσοι μεγάλοι είμαστε …
Πάντα θα αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα στην σκέψη για το παλιό και το νέο /
Πάντα θα επιστρέφουμε στο παλιό, μόνο νοσταλγικά και κυρίως ράθυμα …
Πάντα θα βλέπουμε το παλιό κυρίως ως ανάμνηση και όχι ως ελπίδα για το μέλλον,
έστω κι αν πολλές φορές δεν μπορούμε καν να προσδιορίσουμε τι είναι πραγματικά παλιό και τι είναι νέο …
Συνεχίζουμε ίσως να ψιλοπαλεύουμε χαλαρά τις παλιές συνήθεις με τις νέες λατρείες,
αφήνοντας στην άκρη τον ελληνικό καφέ,
παραμερίζοντας ακόμη και τον κλασσικό τρόπο καλοκαιρινό τρόπο χαλάρωσης, το frappeδάκι
για χάρη του νέου, του σύγχρονου, του trendyfreddo …
Αφήνουμε τις γραφικότητες και τις παραδοσιακές συνήθειες για τις μαμάδες και τις γιαγιάδες μας
και τις «ωραίες Κυριακές στο χωριό ή στο πατρικό μας»,
ενώ η καθημερινότητα μας ακολουθεί πιστά τους σύγχρονους ρυθμούς και πρότυπα …
Και τόσα άλλα,
τόσα πολλά,
τόσα νέα και ταυτόχρονα παλιά,
τόσα συνηθισμένα και απολύτως ταιριαστά στην πόλη που μικραίνει …
Η Άλλη Όψη:
Κάποιοι συνεχίζουν να πετάνε καπάκια στα βαρέλια μέχρι να ωριμάσει το ουίσκι όπως πρέπει /
Κάποιοι βιάστηκαν να το εμφιαλώσουν και να το ρίξουν στην αγορά /
Κάποιοι τρίτοι απλά τους παρακολουθούν και καταγράφουν τα λάθη που κάνουν, προετοιμάζονται για τις ανάγκες και τις τρέχουσες συνθήκες βγαίνοντας έξω από το κουτί και το τρυπάκι της πεπατημένης …
Θέλει δουλειά κι υπομονή,
Θέλει μεράκι και αγάπη,
Θέλει διορατικότητα και στρατηγική κι
εν τέλει θέλει το χρόνο του …
το καλοκαίρι είναι εδώ,
η Κοζάνη είναι εδώ,
και κάποιοι αρκετοί σχετικά ακόμη, είμαστε εδώ …
δεν τρώμε το παραμύθι με το νέο και το παλιό,
δεν τρώμε το παραμύθι γενικώς /
απομακρύνουμε τους φελλούς από το οπτικό μας πεδίο,
αποβάλλουμε από την καθημερινή μας σκέψη ότι αισθητικά μας προσβάλλει
σκεφτόμαστε και αναπολούμε ισόρροπα στο χτες και στο σήμερα,
και βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του πιλότου σε ότι κι αν κάνουμε …
και πίνουμε νερό απ’ το λάστιχο κατευθείαν χωρίς φόβο,
έστω κι αν γινόμαστεμπλιόντα …
———————————————-
η μεγάλη παρέα της Κοζάνης που (περι)παίζει (σ)το Χρόνο με τα παλιά,αλλά και τα σύγχρονα:
