[Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Ερευνών] Ηχοποιητικά και Κοζανιστί “ιάε…”. Toυ Παναγιώτη Δημόπουλου

Χαίρομαι, χωρίς να μπορώ να κρίνω το σύνολο του σχεδιασμού του νέου Πανεπιστημίου, επειδή στο άρθρο 3 του νέου σχεδίου ιδρύεται δομή που συμπεριλαμβάνει Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Ερευνών με έδρα την πόλη της Κοζάνης. Μετά από διετείς συζητήσεις με τον εξαιρετικό πρύτανη Αντώνη Τουρλιδάκη που είναι και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Βιβλιοθήκης Κοζάνης, η ακαδημαϊκή πρόταση που κατατέθηκε εμπεριείχε το σκέλος ενός Ερευνητικού Ινστιτούτου για τα Γράμματα και τις Τέχνες το οποίο και εγκρίθηκε. Η Κοζάνη έχει μεγάλη παράδοση στις ανθρωπιστικές επιστήμες και το Πανεπιστήμιο, μαζί με την Βιβλιοθήκη, μπορούν να αποτελέσουν διεθνή διπλή αιχμή στο μέλλον. Η εισηγητική έκθεση δεν υπάρχει αναρτημένη στην διαύγεια αλλά όταν εκδοθεί, φαντάζομαι αργότερα, θα εξηγήσει τα περαιτέρω.
Το αρχείο της βιβλιοθήκης, αλλά και η σύγχρονη πνευματική ζωή της Κοζάνης εγγυώνται και για το ενδιαφέρον προσέλευσης σε ερευνητικά και μεταδιδακτορικά προγράμματα αλλά και για την εμβέλεια της δικής μας παραγωγής σκέψης και όλα αυτά τέλος πάντων μπορεί να είναι αυτονόητα, αλλά θέλουν και τον νόμο τους. Σήμερα τον έχουν προς ψήφιση.
Πανεπιστήμιο χωρίς αναφορά στις κλασικές σπουδές δεν είναι ακριβώς Πανεπιστήμιο, λέω εγώ τουλάχιστον, και έτσι από σήμερα, έστω με αυτό το Ινστιτούτο Ερευνών, μπαίνουμε σε έναν ακαδημαϊκό χάρτη τον οποίο δικαιωματικά οι Έλληνες θέλουμε και μπορούμε να τον κατακτούμε.
Η Ελληνική σκέψη είναι η βαρειά μας βιομηχανία. Τα Ελληνικά Γράμματα είναι το βαρύ μας πυροβολικό. Η Βιβλιοθήκη Κοζάνης είναι το εργοστάσιο. Το Κέντρο Ανθρωπιστικών Ερευνών του Πανεπιστημίου το πυροβόλο. Μπουμ!
—
(η φωτό άσχετη, από τον Άγιο Νικόλαο, εκεί που γράμματα, τέχνες, Κοζάνη και Ελλάδα συναντιούνται προς οικουμενική επίρρωση)