Είναι πολλά τα ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεων στην υπόθεση των επιθέσεων κατά του Συμβουλίου Επικρατείας γενικώς και κατά συγκεκριμένων λειτουργών του ειδικώς. Εκείνο πάντως που είναι απολύτως βέβαιο είναι ένα: Η χρήση μαφιόζικων μεθόδων, με εκβιασμούς που εδράζονται επί της πρακτικής της παρακολουθήσεως της ιδιωτικής ζωής οποιουδήποτε δημοσίου προσώπου, και δη λειτουργού της Δικαιοσύνης, από φορείς που εξειδικεύονται σε επιδόσεις …κλειδαρότρυπας, ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».
Σε όλη τη διαδρομή της Μεταπολίτευσης η Αριστερά, είτε στην «ορθόδοξη» της έκφανση, είτε στην «ανανεωτική» και «ριζοσπαστική» της έκφραση, υπήρξε πάντοτε σταθερώς τοποθετημένη απέναντι στον «αυριανισμό». Όχι μόνον απέφευγε οποιαδήποτε σχέση με φορείς και πρακτικές που υπηρετούσαν τον εκχυδαϊσμό της δημόσιας ζωής, που έψαχναν στα σώβρακα και τις κυλόττες των πολίτικων τους αντιπάλων να βρουν τα …τρωτά τους σημεία, αλλά τους πολεμούσε με συνέπεια.
Για πρώτη φορά παρακολουθούμε να λειτουργούν συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ του αυριανισμού και γενικώς του κιτρινισμού, από την μια πλευρά, και σε έναν πολίτικο φορέα που αυτοδιαφημίζεται ως έκφραση της «ριζοσπαστικής Αριστεράς», από την άλλη. Δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, ανάμεσα στην «Κόντρα-Νιους» του Γιώργου Κουρή, ένθα έχει βρει καταφύγιο και ο Νίκος Νικολόπουλος, και την «Ζούγκλα» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, από την μια πλευρά, και την «Αυγή», την ιστορική εφημερίδα της ΕΔΑ, που είναι το επίσημο όργανο της σημερινής εξουσίας, από την άλλη. Με την επιβαρυντική μάλιστα περίπτωση να παίρνει «πάσα» ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλος, από «αποκαλύψεις» αυτών των μέσων, για να ζητήσει την άσκηση διώξεων.
Καμία διάθεση, από μέρους μου, να επιδοκιμάσω μεθόδους ευνοιοκρατίας, εκ μέρους οποιουδήποτε δικαστή. Αλλά δεν μπορώ και να καταπιώ ως …καθαρτήρια διαδικασία την μόχλευση μιας υπόθεσης, γνωστής εδώ και δυο χρονιά, τώρα, ακριβώς τη στιγμή που επίκειται μια κρίσιμη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Ούτε να παρακάμψω το ερώτημα ποιος και με εντολή ποιου παρακολουθεί και υποκλέπτει την ιδιωτική αλληλογραφία ενός δικαστή.
Εύχομαι απλώς να μην αποδειχθεί κάποια στιγμή ότι έχουν δίκιο εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η υποκλοπή έγινε από την ΕΥΠ, δηλαδή με κυβερνητική εντολή. Και κακείθεν η διοχέτευση σε ό,τι πιο κίτρινο και μαύρο διαθέτει ο χώρος της ενημέρωσης.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ξέπεσε εκεί η Αριστερά.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
