Το πρόβλημα δεν είναι τα παιδιά. Αυτά πολύ εύκολα και υποδειγματικά προσαρμόζονται στις δύσκολες καταστάσεις, βάζοντας τα γυαλιά στους μεγάλους. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα γύρω μας.
Το πρόβλημα είμαστε όλοι εμείς. Οι μεγάλοι. Και κυρίως οι μεγάλοι στην ηλικία των γονιών του μικρών παιδιών που -στην πλειονότητά μας- περάσαμε ανέφελη παιδική ηλικία, σε σημείο που να νομίζουμε ότι όλος ο κόσμος μας ανήκει.
Εμείς, λοιπόν, είμαστε το πρόβλημα και το προβάλουμε στη συνέχεια στα παιδιά, τα οποία αντιγράφουν τα όσα βλέπουν στον κόσμο των μεγάλων. Την ανεύθυνη οδήγηση, την κακομαθημένη και αγενή συμπεριφορά και την έλλειψη μέτρου.
Εμείς στηρίζουμε αυτή την βασιλευομένη παιδοκρατία και αν τα πράγματα γινόταν όπως έγραφε η Άλκη Ζέη δηλαδή “τα παιδιά στη Βουλή, οι μεγάλοι στο σκαμνί” και όλοι οι μαμαδομπαμπαπαππουδογιαγιάδες στο σχολείο, τότε ίσως να είχαμε μια καλύτερη τύχη ως κοινωνία.
Το πρόβλημα είμαστε όλοι εμείς. Οι μεγάλοι. Και κυρίως οι μεγάλοι στην ηλικία των γονιών του μικρών παιδιών που -στην πλειονότητά μας- περάσαμε ανέφελη παιδική ηλικία, σε σημείο που να νομίζουμε ότι όλος ο κόσμος μας ανήκει.
Εμείς, λοιπόν, είμαστε το πρόβλημα και το προβάλουμε στη συνέχεια στα παιδιά, τα οποία αντιγράφουν τα όσα βλέπουν στον κόσμο των μεγάλων. Την ανεύθυνη οδήγηση, την κακομαθημένη και αγενή συμπεριφορά και την έλλειψη μέτρου.
Εμείς στηρίζουμε αυτή την βασιλευομένη παιδοκρατία και αν τα πράγματα γινόταν όπως έγραφε η Άλκη Ζέη δηλαδή “τα παιδιά στη Βουλή, οι μεγάλοι στο σκαμνί” και όλοι οι μαμαδομπαμπαπαππουδογιαγιάδες στο σχολείο, τότε ίσως να είχαμε μια καλύτερη τύχη ως κοινωνία.
