Τι ήταν η Αποκριά; Μια ευκαιρία οι γείτονες να έρθουν κοντά, να πιουν, να τραγουδήσουν, να το «κάψουν», προσφέροντας ότι είχε ο καθένας. Χωρίς πολλά-πολλά.
Με τα χρόνια και αφού «έστρωσαν» κάπως τα οικονομικά, οι Αποκριές έγιναν πιο γκλάμορους. Άρχισαν ταυτόχρονα οι επιδοτήσεις, οι επιτροπές, ενώ οι επισκέπτες αυξανόταν κάθε χρόνο.
Μέχρι που φτάσαμε στο σήμερα, οπότε αντιληφθήκαμε ότι γυρίσαμε εκεί που είχαμε ξεκινήσει. Στην ανάγκη για μια στα μέτρα μας Αποκριά που να δίνει το μήνυμα της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης.
Η στενότητα της περιόδου εύλογα έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε και ζούμε την Αποκριά, ενώ εκ των πραγμάτων κάποια πράγματα εξορθολογίστηκαν.
Αυτό που δεν αλλάζει είναι ο πυρήνας της Αποκριάς και η σημασία της ως μια ευκαιρία να βρεθούμε και πάλι κοντά, όχι από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά από ανάγκη να συνυπάρξουμε με έναν τρόπο πολύ πιο ουσιαστικό και αυθεντικό. Μέσα από τις ομάδες της γειτονιάς που δεν έχουν ανάγκη το δημόσιο χρήμα και τα αγορασμένα κεράσματα, για να κάνουν το κέφι τους και να δείξουν τι σημαίνει Κοζανίτικη Αποκριά.
Κάνοντας δηλαδή αυτό που ξεχάσαμε και χάσαμε στο χρόνο. Την αυθεντικότητα και τη σιγουριά ότι δεν χρειάζεται να πληρώνεις πολλά για να περνάς καλά. Καλή Αποκριά, λοιπόν.
Ιωάννα
