Το κοινό μπορεί να λέει ό,τι θέλει και ο κόσμος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να κάνει τις δικές του εικασίες και μετά να ευλογεί τα γένια του, λέγοντας «το ‘ξερα εγώ από την πρώτη στιγμή». Χωρίς ευθύνη και συνέπειες. Αυτές ανήκουν στους επαγγελματίες που οφείλουν να λειτουργούν ανεξάρτητα από την πίεση της στιγμής, παραμερίζοντας το συναίσθημα και δίνοντας προβάδισμα στη δεοντολογία. Μείζων δε τούτων η δεοντολογία.
Εκεί ξεχωρίζουν οι επαγγελματίες, από τους τελάληδες φτηνού εμπορεύματος, τους μετά Χριστόν προφήτες και τους δικαστές του Facebook.
Πόση απογοήτευση, λοιπόν, όταν σε σημαντικό μέρος της δημοσιογραφικής κάλυψης συναντάμε σήμερα για άλλη μια φορά το ίδιο ερμηνευτικό πλαίσιο που δεν είναι άλλο από το «τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε». Από την υπόθεση Φραντζή (1987), στην Ερατώ της Λέσβου (που έβαλε πιο δυναμικά τον όρο γυναικοκτονία στη συζήτηση) και τώρα στην υπόθεση στα «Γλυκά Νερά» βλέπουμε διαχρονικά την ίδια πλαισίωση, που δίνει ελαφρυντικά -έστω και χωρίς πρόθεση- στο φερόμενο ως δράστη. «Η Κάρολαϊν απειλούσε με διαζύγιο» διαβάσαμε στα parapolitika.gr, στο in.gr και αλλού. Όπως είχαμε διαβάσει στα Νέα της Λέσβου το 2019 ότι “η υπερβολική αγάπη και το πάθος που είχε για την όμορφη Ερατώ, φαίνεται να ήταν η αιτία που όπλισαν το χέρι του 25χρονου συζυγοκτόνου”.
Πόση ανευθυνότητα, όταν υπό το κράτος της βιασύνης να «χτυπήσουμε» πρώτοι τον τίτλο, ξεχνάμε τα βασικά μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας και σπεύδουμε να καταδικάσουμε αυτόν, στον οποίο ακόμα δεν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Εδώ, βέβαια, δόθηκε «πάτημα» και από την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., η οποία ξεπέρασε εύκολα το γεγονός ότι τη δικαιοσύνη απονέμουν τα δικαστήρια. Αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, γιατί εδώ μας ενδιαφέρει η δημοσιογραφική κάλυψη.
Πόσος αντιεπαγγελματισμός όταν στοχοποιούνται άνθρωποι με βάση την εθνική ή τη φυλετική τους καταγωγή, όπως διαβάσαμε στο «Πρώτο Θέμα» «και αυτό γιατί ο Γεωργιανός έχει τον σωματότυπο του λεγόμενου κοντού της τριάδας των εισβολέων στην κατοικία των Γλυκών Νερών και ήταν και αυτός που έπνιξε την 20χρονη μητέρα» (https://www.protothema.gr/…
Η υπόθεση στα «Γλυκά Νερά» έχει πολλές πτυχές που προβληματίζουν. Για τους επαγγελματίες των μέσων τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα «μελανά» σημεία σε μια δημοσιογραφική κάλυψη που χαρακτηρίστηκε από κλισέ, στερεότυπα, υπερβολές και διαρροές που μαρτυρούν το μέγεθος του προβλήματος.
* Από το δημοφιλές τραγούδι “Και λέγε λέγε” (1981) για να δούμε λίγο και πόσο ύπουλα καλλιεργείται η έμφυλη βία.
Κι ύστερα λένε πως φταίει ο φονιάς *
Μοιραστείτε την είδηση
