Αν δεν το ακούσατε ή δεν το διαβάσατε, σας το μεταφέρουμε αυτούσιο. Είναι από τα… «μαργαριτάρια» της Βουλής, με πρωταγωνίστρια την γνωστή πλέον Υφυπουργό Παιδείας, Δόμνα Μιχαηλίδου, η οποία, από του βήματος της Βουλής, την 11 Δεκεμβρίου ε.ε., σε ερώτηση της Βουλευτού Κ. Νοτοπούλου, σχετικά με τις συγχωνεύσεις των σχολείων στην Μακεδονία, έδωσε την παρακάτω βαρύγδουπη απάντηση:
«Είναι καλό και σωστό, όπως λέει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, να περπατάμε όλοι 8 χιλιόμετρα την μέρα».
Και καθάρισε!… Μπήκε στην υπουργική Μερσεντές και – εποχούμενη – μετέβη στην οικία της – μία μικρή απόσταση – στην περιοχή Κολωνακίου!…
Προφανώς, η αρμόδια επί της Παιδείας Υφυπουργός έχει άγνοια της ελληνικής χωροταξίας και… «τσουβαλιάζει» όλες τις περιοχές της Ελλάδος σε εκείνη της περιφέρειας Αττικής, με το ήπιο κλίμα. Της προτείνουμε, για… «αλλαγή αέρος» να ανηφορίσει προς την Μακεδονία, με το δριμύ ψύχος, τα χιόνια, τις βροχές, τις δυσμενείς, γενικώς, καιρικές συνθήκες, πέραν του εξαμήνου και μετά να μας ανακοινώσει πόσα χιλιόμετρα ημερησίως πρέπει βαδίζουμε!… Επειδή δε είναι εκπαιδευτικός, να μας κάνει γνωστό πόσα… μέτρα θα βάδιζε, εάν είχε διορισθεί σε ένα σχολείο, π.χ. του Πενταλόφου – και όχι σε ένα σχολείο απόμερου και απομακρυσμένου χωριού – για να ξέρουμε πόσο θα άντεχε εκεί.
Φθάνει πια, όχι άλλες αρλούμπες!.. Ας πράξουν άμεσα το αυτονόητο. Να δρομολογήσουν τα απαραίτητα μεταφορικά μέσα για την ασφαλή μετακίνηση των μαθητών.
«Αμ’ έπος, αμ’ έργον», αρμόδια επί της Παιδείας Υφυπουργέ.
••• H αγωνία των δανειοληπτών πρώτης κατοικίας έφθασε στο κατακόρυφο τις τελευταίες ημέρες, καθώς η συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τα… «κόκκινα» δάνεια ξεδίπλωσε τις πτυχές του όλου θέματος και προχωρούσε στην, μετά ταύτα, ψήφισή του.
Το αρμόδιο Υπουργείο κατέθεσε στη Βουλή, το νομοσχέδιο για όλα τα «κόκκινα» δάνεια, χωρίς να ξεχωρίζει εκείνα της πρώτης κατοικίας από τα υπόλοιπα, αφήνοντας κυριολεκτικά απροστάτευτη την πρώτη κατοικία, βορά στις αρπακτικές διαθέσεις των εγχωρίων και αλλοδαπών κορακιών.
Η κατ’ αυτόν τον τρόπο, όμως, επιψήφιση του νομοσχεδίου είναι αντίθετη σε κάθε έννοια δικαίου, λογικής, ηθικής και δεν επιλύει το μέγα και οξύτατο κοινωνικό πρόβλημα. Αντί να απορριφθεί η δαιδαλώδης και επαχθής, για τις χιλιάδες δανειοληπτών πρώτης κατοικίας, διαδικασία των πλειστηριασμών, έπρεπε να επιλεγεί εκείνη της κατάργησης των πλειστηριασμών για τους δανειολήπτες πρώτης κατοικίας, λόγω της ΑΠΡΟΟΠΤΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ, μετά τις συναφθείσες συμβάσεις των δανείων, και για την οποία μεταβολή ΟΥΔΕΜΙΑ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ βαρύνει τους δανειολήπτες, των οποίων, αντιθέτως, η οικονομική κατάσταση κατέστη ιδιαιτέρως επαχθής.
Με το πνεύμα και την ψήφιση του νόμου είναι να απορεί κάθε εχέφρων, αναλογιζόμενος ότι, ενώ ο λαός έδωσε με το 41% των ψήφων, μία άνετη πλειοψηφία στην Κυβέρνηση, για να υπερασπίζει τα συμφέροντά του, στην καθημερινότητα και σε συγκεκριμένα φλέγοντα θέματα, όπως, το προαναφερόμενο, υφίσταται μία κατάφωρη αδικία, σε τέτοιο βαθμό, που να διερωτάται: Μεταξύ εξουσίας και πολιτών υπάρχει κάποια αντιπαλότητα; Είναι δίκαιο και νόμιμο οι πρακτικές των εκβιασμών, των απειλών, των καταπιέσεων από τα κοράκια, με την άμετρη ασυδοσία τους, να προβάλλονται ως πρότυπα για ανάλογες περιπτώσεις;
Σε κάθε περίπτωση, η κατά πλειοψηφία ψήφιση του νόμου για τα «κόκκινα» δάνεια, είναι λανθασμένη. Η Βουλή, όμως, μπορεί να επανορθώσει. Με μία τροπολογία ενός ακόμη νόμου, να προβεί σε διαχωρισμό των «κόκκινων» δανείων και να εξαιρέσει τα δάνεια πρώτης κατοικίας από τα λοιπά, αποδίδοντας ταυτοχρόνως ανθρώπινο δίκαιο. Να πάρουν, δηλαδή, οι χιλιάδες των δανειοληπτών πρώτης κατοικίας το αυτονόητο. Να γίνει πραγματικότητα το όνειρο μιας ζωής και οι πολίτες της μεσαίας τάξης, του μεροκάματου, του μόχθου, των στερήσεων να ανακουφισθούν και να αναφωνήσουν: Επί τέλους, έβαλα το κεφάλι μου κάτω από μία δική μου κεραμίδα!… Ενώ, αν παραμείνει ο νόμος που ψηφίσθηκε αμετάβλητος, οι ανυπαίτιοι δανειολήπτες πρώτης κατοικίας, θα βρεθούν στους πέντε δρόμους, στον πολιτισμένο – έτσι δεν λένε; – 21ον αιώνα!… Η αναλγησία και η απανθρωπιά σε όλο τους το μεγαλείο!… Γι’ αυτό, πριν από τον νέο χρόνο – οπότε προγραμματίσθηκε πλημμυρίδα πλειστηριασμών – η Βουλή οφείλει να σβήσει την ντροπιαστική αυτή κηλίδα στο όνομα της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κρατικής μέριμνας!…
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε άλλα περιστατικά. Τα παραπάνω, μας φέρνουν στη θύμηση την ελληνική παροιμία:
«Μας φταίει το σαμάρι, βαράμε το μουλάρι»!…
Δημ. Κλείδης
