Το σωστό να λέγεται. Είχε δίκιο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην χθεσινή «έκρηξη» του, στις δηλώσεις που έκανε μετά την συνάντηση του με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ. Να μη λέμε ότι όλα τα «στραβά ψωμιά» είναι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης. Σε αυτή την ιστορία της διαπραγμάτευσης για την δεύτερη αξιολόγηση, που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί πριν τα Χριστούγεννα, υπάρχουν και ευθύνες των δανειστών.
Είναι πράγματι απαράδεκτο το ότι κάποιοι από τους εταίρους μας, συνεπικουρούμενοι από το ΔΝΤ, πατώντας πάνω στις αδυναμίες της ελληνικής κυβέρνησης και τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, θέτουν συνεχώς όλο και σκληρότερους όρους και προαπαιτούμενα. Όρους που δεν γονατίζουν μόνον αυτή τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, αλλά τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Δεσμεύοντας και τις επόμενες κυβερνήσεις.
Ούτε η μείωση του αφορολόγητου κατά 50%, ούτε η νέα μείωση των συντάξεων, που θα ψαλιδίσει το εισόδημα κάποιων συμπολιτών μας ακόμη και κατά 30%, υπήρχαν στο «ρεπερτόριο» των περίφημων «θεσμών» πριν από ένα χρόνο. Εφευρεθήκαν, με πίεση του ΔΝΤ, στην πορεία των διαπραγματεύσεων, καθώς τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στο Βερολίνο και την Ουάσιγκτον έχουν καταλάβει ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι «πιέσιμη». Ότι υποχωρεί συνεχώς. Ότι το διαπραγματευτικό της «σχέδιο» και η τακτική της «μπάζει». Είναι δηλαδή μια ανήθικη εκμετάλλευση κυβερνητικής αδυναμίας, σε βάρος ενός ολόκληρου λάου.
Το χειρότερο όμως είναι το ατελέσφορο αυτών των μέτρων για τα όποια εμφανίζονται τόσον ανένδοτοι οι «θεσμοί». Διότι στην πραγματικότητα δεν είναι μέτρα που θα φέρουν την Άνοιξη στην ελληνική οικονομία. Δεν είναι αναπτυξιακά. Σιγά να μην αποφασίσει π.χ. να μεταφέρει η Apple ένα μέρος της παράγωγης της από την Ιρλανδία ή την Κίνα στην Ελλάδα, επειδή θα μειωθούν και άλλο οι συντάξεις. Αντιθέτως, είναι μέτρα που θα επιτείνουν τις πιέσεις ύφεσης στη ελληνική οικονομία, αφού πλήττουν ευθέως την ζήτηση, την κατανάλωση, την κινητήρια δύναμη κάθε οικονομίας.
Να συμφωνήσουμε πρόθυμος με την έκρηξη και τις καταγγελίες σας κ. Πρόεδρε. Αλλά όταν προτείνετε, ως λύση διεξόδου, την σύγκληση συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης, φοβάμαι ότι είστε δέσμιος μιας ακόμη «αυταπάτης». Λες και οι «κακοί» των «θεσμών» και οι γραφειοκράτες του «Γιούρογκρουπ», ενεργούν χωρίς την πολιτική κάλυψη κάποιων από αυτούς που θα μετάσχουν σε μια τέτοια σύνοδο.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
