Δεν ξέρω αν έχει κάποιο νόημα να αναγορεύεται κάποιος κρυφίως επίτιμος διδάκτορας ενός τμήματος. Σίγουρα, όμως, μια τέτοια διαδικασία δεν περιποιεί τιμή ούτε στο εκπαιδευτικό ίδρυμα που δίνει τον τίτλο, ούτε στους ανθρώπους του, ούτε βέβαια και στο τιμώμενο πρόσωπο που υπό τέτοιες συνθήκες δέχεται να λάβει τον τίτλο.
Ο λόγος για την ξαφνική και στα… μουλωχτά απόφαση της διοίκησης του ΑΠΘ και του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής να δώσει τον τίτλο του Επίτιμου Διδάκτορα στον Μητροπολίτη Άνθιμο. Μια απόφαση που στα τέλη του 2017 και υπό την θύελλα των αντιδράσεων που είχε ξεσηκώσει, δεν είχε υλοποιηθεί.
Έφτασε, όμως, η κατάλληλη ώρα, μεσούντος του καλοκαιριού και στην αδράνεια της θερινής ραστώνης, για να γίνει η τελετή και μάλιστα σε χώρο εκτός του Πανεπιστημίου κεκλεισμένων των θυρών.
Για όσους γνωρίζουν τη διαδικασία, μια τελετή αναγόρευσης ενός επιφανούς προσώπου σε επίτιμο διδάκτορα γίνεται σε εορταστική και πανηγυρική ατμόσφαιρα, στην οποία καλείται η ακαδημαϊκή κοινότητα να συμμετέχει. Εκεί ο τιμώμενος στην αντιφώνησή του απευθύνει λόγο σε θέμα που βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος στο επιστημονικό πεδίο που θεραπεύει.
Στην προκειμένη βέβαια περίπτωση τίποτα αυτά δεν έγινε, γιατί πολύ απλά δεν ήταν αυτός ο στόχος.
Φευ, η εν λόγω διαδικασία δεν αφορά στο Πανεπιστήμιο του φωτός, αλλά σε αυτό του σκότους που επιβραβεύει τη μισαλλοδοξία.
Μια επιτιμοποίηση από την πίσω πόρτα
Μοιραστείτε την είδηση
