«Η προσαρμογή θέλει χρόνο. Δεν κάνεις αυτό που ζητάει ο κόσμος, γιατί δεν πας πουθενά. Ο κόσμος έχει μικρούς ορίζοντες. Αν γίνει δημιουργική η τοπική κοινωνία, τότε, ναι, θα την ακούσω περισσότερο» έλεγε σε παλαιότερη συνέντευξή του ο πρώην-πλέον διευθυντής της δημόσιας βιβλιοθήκης Βέροιας Γιάννης Τροχόπουλος, αναφερόμενος στην επιτυχία της βιβλιοθήκης του που πήρε πριν μερικά χρόνια το «Νόμπελ» των βιβλιοθηκών, δηλαδή το βραβείο «Πρόσβαση στη Μάθηση» του Ιδρύματος Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς, ύψους ενός εκατ. δολαρίων.
Ο Γιάννης Τροχόπουλος σκέφτεται έξω από το κουτί και ανατρέπει τα στερεότυπα. Δεν τον ενδιαφέρει, προφανώς, να χαϊδέψει τα αυτιά κανενός, αλλά να ανακαλύψει νέες μεθόδους και εργαλεία για να κάνει τη βιβλιοθήκη, ελκυστική, διαδραστική, με άλλα λόγια ένα χώρο που καλλιεργεί τη φαντασία και προκαλεί συναισθήματα.
Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα μικρά «θαύματα» στην ελληνική επικράτεια που αποτελούν εξαιρέσεις του θλιβερού κανόνα που θέλει την ελληνική δημόσια διοίκηση να καταρρέει από τη διαφθορά, την κακοδιοίκηση και τα σκάνδαλα.
Για να σπάσει, λοιπόν, ο φαύλος κύκλος που θέλει πολίτες και δημόσια διοίκηση να μην είναι διατεθειμένοι να προσπαθήσουν για καλύτερες υπηρεσίες, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι το στοίχημα της αλλαγής κερδίζεται από αυτούς που τραβούν μόνοι μπροστά, λέγοντας αλήθειες και παίρνοντας το ρίσκο.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά σκεπτόμενη την πρόκληση της δικής μας Βιβλιοθήκης.
