Χαρά και γέλια μικρών παιδιών γέμισε το Ορειβατικό Καταφύγιο Λαγομάνα, στα Πιέρια Όρη, την Κυριακή που μας πέρασε. Μια δράση αυθόρμητη αλλά καλοδουλεμένη από τα μέλη του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου (ΕΟΣ) Κοζάνης και τους διαχειριστές του καταφυγίου. Σε απόλυτη συνεργασία βέβαια με τους γονείς των μικρών φίλων που με μεγάλη χαρά συμμετείχαν.
Μια ομάδα ανηφόρησε για τα Πιέρια το απόγευμα του Σαββάτου και διανυκτέρευσε στους ζεστούς χώρους του καταφυγίου. Τα παιδιά μπόρεσαν να γευτούν τα θετικά αλλά και τους περιορισμούς της ομαδικότητας, σεβόμενα οπωσδήποτε τους κανονισμούς ενός ορειβατικού καταφυγίου.
Το πρωί της Κυριακής βρήκε ξεκούραστους τους μικρούς μας φίλους να κάνουν πρωινό στη φύση και τον καθαρό αέρα! Έφτασε και το δεύτερο γκρούπ απ’ την Κοζάνη και η παρέα μας μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ!
Με ζωντάνια ανεβήκαμε στο λεωφορείο του ΕΟΣ και ο οδηγός μας μας πήγε μια μικρή βόλτα ως το γραφικό Καταφύγι. Έγινε μια μικρή και απαραίτητη ενημέρωση και ξεκινήσαμε την πορεία μας! Με διάθεση εξερεύνησης κινηθήκαμε όλοι μαζί στο ανανεωμένο μονοπάτι που συνδέει το χωριό με τα Λιβάδια Καταφυγίου. Μέλη του συνδέσμου δούλεψαν με όρεξη για να ξανανοίξει το μονοπάτι που μετρούσε τις πληγές του περασμένου βαρύ χειμώνα!
Ψάχνοντας τα σημάδια οι ΄΄μικροί ορειβάτες΄΄ ακολούθησαν την πορεία με άνεση και απόλυτη ασφάλεια. Διένυσαν μια διαδρομή 2,85 χιλιομέτρων καλύπτοντας υψομετρική διαφορά 185 μέτρων. Η συνολική εικόνα συμμετοχής τους στην πορεία ήταν υποδειγματική!
Μετά την πορεία οι μικροί μας φίλοι δικαιώθηκαν για την επιτυχή συμμετοχή τους παίρνοντας το απαραίτητο Βραβείο Μικρού Ορειβάτη και κεράσματα που οι διαχειριστές του καταφυγίου είχαν φροντίσει να έχουν έτοιμα.
Στην παρέα μας σύντομα προστέθηκε η ομάδα του συνδέσμου που μέσα από το κατάφυτο μονοπάτι που ξεκινάει απ’ τα Λιβάδια Καταφυγίου ανέβηκαν στην ψηλότερη κορυφή των Πιερίων, το Φλάμπουρο, στα 2193 μέτρα.
Με μεγάλη όρεξη και ατελείωτη χαρά καταφέραμε να συνθέσουμε μια μεγάλη παρέα με ηλικίες από 3 χρονών μωράκια μέχρι έμπειρους ορειβάτες που έχουν οργώσει τα βουνά και έχουν ακόμη όρεξη να μας διδάσκουν τις χαρές της φύσης. Οι μικροί μας φίλοι μπόρεσαν να ζήσουν ομαδικά και να χορτάσουν καθαρό αέρα του βουνού. Θα κουβαλάνε σίγουρα μέσα τους αυτή την εμπειρία! Ίσως ορισμένοι από αυτούς μετά από χρόνια γίνουν ορειβάτες που και αυτοί με τη σειρά τους θα κατέβουν απ’ το Φλάμπουρο να χαρούν αντίστοιχα γέλια και χαρές στη Λαγομάνα!
Αλέξανδρος Ι. Τσολάκης
