Ζόφος. Μαυρίλα. Σκοτάδι και μια έντονη απαισιοδοξία για το μέλλον πιάνει τον φυσιολογικό άνθρωπο που αποφασίζει να ανοίξει την τηλεόρασή του ή να κάνει μια περιήγηση στο διαδίκτυο.
Γονείς που σκοτώνουν παιδιά, πατεράδες που αυτοκτονούν γιατί το παιδί τους είναι gay, συγγενείς-βιαστές, δολοφόνοι που σκοτώνουν στα καλά του καθουμένου νεαρούς, είναι η καθημερινή δίαιτα. Και ως γνωστόν ό,τι ταΐζεις το μυαλό και το κοινό, αυτό θα σου αντιγυρίσει.
Όλο και περισσότεροι αναρωτιούνται έντρομοι, μα χάλασε ο κόσμος; Που οδεύουμε; Τι υπάρχει χειρότερο; Είναι αυτοί που είτε δεν έχουν ζήσει, είτε ξέχασαν τι συνέβαινε παλαιότερα πίσω από τις κλειστές πόρτες. Πόσα και πόσα δράματα δε συνέβαιναν στον ασφυκτικό κύκλο της ελληνικής επαρχίας που οι κόρες δεν τολμούσαν να ζητήσουν βοήθεια από τις μάνες και τα αγόρια έπρεπε να εκπληρώσουν τα θελήματα του πατέρα τους.
Το πιθανότερο είναι, λοιπόν, ότι τα πράγματα ήταν χειρότερα. Απλά δεν υπήρχε το διαδίκτυο, ούτε και οι ακτιβιστές του. Και πολλά από αυτά που σήμερα θεωρούμε αδιανόητα και καταγγέλλουμε, κάποτε θεωρούνται απόλυτα φυσιολογικά.
Αυτά για να μην χάσουμε το μυαλό μας.
Μήπως παλιότερα δεν ήταν καλύτερα;
Μοιραστείτε την είδηση
