Είναι χυδαίο και απάνθρωπο να στήνονται παιχνίδια στις πλάτες ανθρώπων που ανήμποροι έχουν να περιμένουν μόνο από την καλοσύνη των ξένων. Το αν το κοριτσάκι που πέθανε από τσίμπημα σκορπιού βρισκόταν σε ελληνικό, τουρκικό έδαφος ή no man’s land είναι αδιάφορο. Ένα παιδί πέθανε και κανείς δεν βρέθηκε να κάνει κάτι γι’ αυτό. Αυτό είναι το μόνο που πρέπει να μας απασχολεί.
Εκτός από τις πολιτικές σκοπιμότητες και την ανελέητη κομματική προπαγάνδα, εκτός από τις άθλιες πρακτικές της Τουρκίας και την απαράδεκτη στάση της Ε.Ε., υπάρχει η ανθρωπιά. Για ανθρωπιστικούς, λοιπόν, λόγους, οι οποίοι συνιστούν και νομική υποχρέωση, θα έπρεπε η χώρα μας να παρέμβει εγκαίρως για να βάλει ένα τέλος σε αυτή την τραγωδία. Γιατί αυτό μας διαφοροποιεί από τους γείτονες.
Αντ’ αυτού ασχοληθήκαμε με το θέμα για όλους τους λάθος λόγους, εστιάζοντας στο ταπεινό αντί για το ύψιστο που είναι η ανθρώπινη ζωή. Συναισθηματική νοημοσύνη χρειάζεται σε τέτοιες στιγμές για όλους όσοι έχουν θέση στα δημόσια πράγματα και μπορούν να ξεχωρίσουν το σημαντικό από το επουσιώδες, ώστε να συμπεριφερθούν και να μιλήσουν αναλόγως.
