Και ήρθε το κρύο ξανά. Ξεγυμνώνει τα δέντρα, θανατώνει τα λουλούδια και καραδοκεί από την γωνία για να κατασπαράξει κι εμένα.
Και κάθομαι στην πλατεία αργά το βράδυ.
Ο κόσμος γύρω μου φόρεσε ζακέτες και μπουφάν, και έμεινα εγώ με τα καλοκαιρινά φανελάκια. Αρνούμαι να τα σπρώξω στα τάρταρα της ντουλάπας ακόμη.
Το παρελθόν, σαν το άγραφο τραγούδι του ανέμου, με καλεί για έναν τελευταίο χορό. Μου χαρίζει μία αναπνοή, μία ευκαιρία να ξαναζήσω τις ηλιόλουστες μέρες προτού θρυμματιστούν σε άμμο.
Στο τέλος του ήρθε ο χειμώνας, ήρθε το ψύχος, δίχως παρηγοριά, για να με παρασύρουν στην άδεια πλευρά του κρεβατιού μου.
Τώρα αναρωτιέμαι τι απέγιναν τα όνειρα μου, γιατί άραγε τα έστειλα στα αστέρια; Σαν τα αποδημητικά πουλιά που πάντα αναζητούν τόπους ζεστούς, φιλόξενους, ακολουθούν παρόμοια πορεία μακριά μου.
Ίσως όταν φύγει από πάνω μου αυτό το στρώμα λήθαργου και κοσμικής σκόνης και τρυπώσει το φως του ήλιου από το παντζούρι, θα ξανασταθεί το κορμί μου. Ίσως ,όταν ξεπαγώσω, θα μπορέσω να ονειρευτώ ξανά.
Χαρούλα Ζωζά, μαθήτρια της Γ΄ τάξης του 4ου ΓΕΛ Κοζάνης
ΟΝΕΙΡΑ ΨΥΧΩΝ
Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 1ου, 2ου, 3ου, 4ου ΓΕΛ Κοζάνης και του 6ου Γυμνασίου Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.
