Πάψανε τα αστέρια να φέγγουνε τη νύχτα
Αντάμα και η θάλασσα κρυφά θρηνεί
Σε πέντε λεπτά χάθηκε ο κόσμος όλος
Χάντρες πολύχρωμες σκόρπισαν στους δρόμους
Ανάμνηση μίας αιωνιότητας που έσβησε σαν κερί
Λένε τα δέντρα πως κάπου εδώ γυρίζεις
Ιερές μελωδίες ψιθυρίζει ο άνεμος στο πέρασμά του
Ναυάγησαν τα όνειρα και οι υποσχέσεις χωρίς ουσία
Άραγε ένα συγγνώμη θα απάλλασσε από την τραγωδία;
Τέλεψαν τα παιχνιδιάρικα χαμόγελα και οι αστείοι μορφασμοί
Σ’ ένα λοφάκι θάφτηκαν μαζί με μια ζωή λειψή
Ιριδίζουσες οι ακτίνες του ηλίου έδιναν μία θέρμη στη ματιά σου
Ακάλεστο όμως το σκοτάδι τρύπωσε
Καταβροχθίζοντας με φθόνο τη λυγερή κορμοστασιά σου
Ανάθεμα εκείνο το γκρίζο αμάξι
Τάχατες θα ήταν ο μόνος τρόπος διαφυγής
Ούτε καν πρόλαβα να σε αποχαιρετήσω
Υπομονετικά περίμενα να επιστρέψεις, να σου πω πως δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψω
Ρήμαξε ένα τηλεφώνημα ολόκληρη τη ζωή μου
Ανάθεμα με που σε αγάπησα και τώρα είναι πολύ αργά για να ακούσεις τη φωνή μου.
Η Πασχαλίνα Τσιακατούρα είναι μαθήτρια της Α΄ τάξης του 4ου ΓΕΛ Κοζάνης
ΟΝΕΙΡΑ ΨΥΧΩΝ
Τι είναι τα Όνειρα Ψυχών; Δύο λέξεις χίλιες σημασίες. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη οι μαθητές και οι μαθήτριες του 1ου, 2ου, 3ου, 4ου ΓΕΛ Κοζάνης και του 6ου Γυμνασίου Κοζάνης μοιράζονται τα όνειρα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα από τα δικά τους ποιήματα, διηγήματα και άρθρα.
