“Και που να δεις τι μάρμαρο βάλαμε! Πρώτης ποιότητας. Μόνο που μας ταλαιπώρησε λίγο το θέμα του πως θα φεύγει το νερό”.
“Κι εμείς βάλαμε καλή ποιότητα, αλλά μας βγήκε λίγο ακριβά”.
Και η συζήτηση συνέχιζε μεγαλοφώνως μπροστά απο το γκισέ του ασφαλιστικού ταμείου και την ταλαίπωρη υπάλληλο που σαν να μην της έφταναν αυτά που είχε στο κεφάλι της, άκουγε και τη συζήτηση για το μάρμαρο του τάφου. Ακούσιοι ακροατές και όλοι εμείς που περιμέναμε στωϊκά τη σειρά μας να έρθει, για να πάρουμε το …πολυπόθητο. Και που να τολμήσεις να διακόψεις την κουβέντα και να πεις κάτι.
Βλέπετε, η συμπεριφορά στους δημόσιους χώρους δεν είναι το φόρτε μας. Η αίσθηση του διπλανού δεν μας επηρεάζει στο ελάχιστο. Στο δρόμο, σε μια υπηρεσία, στο λεωφορείο, παντού τα ίδια. Θα ακούσεις απο τα πιο προσωπικά, τα επαγγελματικά, έως τα τελευταία ανέκδοτα. Καμία αίσθηση ιδιωτικότητας, καμία αίσθηση διακριτικότητας, καμία αίσθηση του χώρου.
Όλοι έχουμε πέσει σε αυτή την παγίδα κάποια στιγμή, μιλώντας στο κινητό ή συζητώντας με κάποιο γνωστό, γι’ αυτό καλό είναι να έχουμε το νου μας σχετικά με τις αποκαλύψεις που κάνουμε. Κάποτε δεν είναι τόσο αθώες και συμπεριλαμβάνουν και τρίτους που γίνονται ερήμην πρωταγωνιστές της λαϊκής πρωϊνής ή απογευματινής.
