Μπορεί ο Κάρολος Μαρξ να έχει διαψευσθεί σε πολλά από εκείνα τα όποια θεωρούσε ως νομοτελειακώς αναπόφευκτο να συμβούν. Αλλά ισχύει πάντοτε η εκτίμηση του κατά την όποια «τα πάντα, στη βάση τους είναι οικονομία». Αν αυτό το αξίωμα διεκδικεί το εύρος μιας γενικής εφαρμογής, μπορεί να είναι συζητήσιμο. Διότι δύο ερωτευμένοι, που «τα τινάζουν όλα στον αέρα» για να ζήσουν τον ερώτα τους, μπορούν να ισχυρισθούν ότι το αξίωμα αυτό δεν του αφορά. Στην πολιτική όμως έχει απόλυτη εφαρμογή.
Έγραφα προ ημερών ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο «σουλτάνος της Άγκυρας» προχώρησε σε επίσπευση των εκλογών, είναι η κατάσταση της τουρκικής οικονομίας. Ότι δηλαδή επιχειρεί να προλάβει, ώστε να εξασφαλίσει « μια ισχυρή ανανέωση της εντολής του, πριν οι Τούρκοι ψηφοφόροι νιώσουν στο πετσί τους, ότι η οικονομία της χωράς τους καταρρέει, ότι το περίφημο «οικονομικό θαύμα» του Έρντογαν, αποδεικνύεται, παταγωδώς, ότι ήταν μια «φούσκα».
Μια φούσκα η όποια μεγάλωσε, ως το σημείο της έκρηξης της, από τον υπερδανεισμό των πολίτικων του φίλων, των προερχομένων από τα βάθη της Ανατολίας, και οι όποιοι εξωθηθήκαν να γίνουν «επιχειρηματίες» με τραπεζικό δανεισμό, που εξασφάλιζαν ως ρουσφέτι. Αλλά και από την φούσκα των εργολαβιών, προς ημετέρους, κυρίως του οικογενειακού περιβάλλοντος του Έρντογαν, για χάρη των όποιων καταστρέφονται όχι μόνον ελληνικά, εβραϊκά, αρμένικα ή λεβαντίνικα αρχιτεκτονικά μνημεία, αλλά ακόμη και οθωμανικά.
Το πόσο άθλια στην πραγματικότητα είναι η κατάσταση περιγράφεται γλαφυρότατα με την χθεσινή απόφαση του οίκου αξιολογήσεων Standard & Poor’s με την όποια υποβαθμίζεται, ακόμη μια φορά το αξιόχρεο της τουρκικής οικονομίας. Τόσον ώστε τα αξιόγραφα του τουρκικού κράτους, να κατατάσσονται στην κατηγορία junk, δηλαδή στα «σκουπίδια» στα όποια δεν αξίζει να βάλει τα χρήματα του κανένας διεθνής επενδυτής.
Αν είναι να υπάρξει και στην περίπτωση μας κάποια επίσπευση των εκλογών, ο μόνος λόγος θα είναι στη βάση του οικονομικός. Διότι μπορεί τα δημοσιά οικονομικά να εμφανίζουν, στατιστικώς, μια καλύτερη εικόνα, αλλά αυτό οφείλεται σε μια πολιτική που οδηγεί στην εξαθλίωση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Εξαθλίωση που θα γίνει αγριότερη από την 1η Ιανουαρίου του 2019, με την πλήρη εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου και τις λοιπές, προσυμφωνημένες με τους δανειστές, περικοπές.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
