Δυσκολεύομαι να διακρίνω τι περισσότερο με συνέχει. Ο θυμός, για η ντροπή; Διότι και πολύ θυμό και μεγάλη εντροπή μου προκάλεσε η είδηση ότι οι πιστώτριες τράπεζες του τελευταίου εκδότη μου, του μακαρίτη Σάμη Γαβριηλίδη, που είχαν κατασχέσει το εμβληματικό κτίριο των εκδόσεων που έφεραν το όνομα του, επί της οδού Αγίας Ειρήνης, στο Μοναστηράκι, οδήγησαν στην …πολτοποίηση χιλιάδες αντίτυπα βιβλίων, προκειμένου να …τους αδειάσουν τον τόπο, ώστε να μπορέσουν να “αξιοποιήσουν” το κτίριο του υπερχρεωμένου εκδότη που υπέκυψε στον καρκίνο.
Ο θυμός είναι ασφαλώς η πρώτη αντίδραση. Ιδίως όταν γνωρίζω ότι ανάμεσα σε αυτά που πολτοποιήθηκαν είναι και κάποια αντίτυπα από τις “Γυναικείες Ιστορίες” μου που επανεκδόθηκαν από τον Γαβριηλίδη το 2016. Όπως και βιβλία του φίλου Πέτρου Μάρκαρη, του Αρθούρου Ρεμπώ, του βραβευμένου απόδημου συμπατριώτη μας Θοδωρή Καλιφατίδη και δεκάδων άλλων συγγραφέων και ποιητών, Ελλήνων και ξένων.
Εκείνο όμως που τελικώς κυριαρχεί είναι η ντροπή. Ντρέπομαι, ως πολίτης αυτής της χώρας, που κορδακιζόμεθα να υπενθυμίζουμε, προς πάντα ξένο, ότι “έδωσε τα φώτα” στον παγκόσμιο πολιτισμό, καθώς αυτή η πρακτική, της καταστροφής των βιβλίων, θυμίζει τις πιο μαύρες σελίδες του παγκόσμιου πολιτισμού. Από τις φωτιές των ναζί, ως τις αντίστοιχες των φανατικών ισλαμιστών, ή και των εξίσου φανατικών “χριστιανών”, στα χρόνια του Μεσαίωνα.
Μπορούσαν κάλλιστα να αδειάσουν τον χώρο χωρίς αυτήν την βαρβαρότητα. Να διαθέσουν τα βιβλία σε δημόσιες βιβλιοθήκες, να επιστρέψουν κάποια στους συγγράφεις, -πολλοί των οποίων είμαστε και απλήρωτοι- είτε να τα εκποιήσουν σε παλαιοβιβλιοπώλες. Αλλά όχι να τα καταστρέψουν.
Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τόσο ανόσιο και αισχρό. Είχε προηγηθεί των τραπεζών ο πολύς Σταύρος Ψυχάρης. Ο οποίος, στα χρόνια της παντοδυναμίας του, ως “αφεντικό” του ΔΟΛ, αγόρασε τον εκδοτικό οίκο “Ελληνικά Γράμματα”. Αλλά στα χέρια του αυτός ο οίκος που ανθούσε, ως οικογενειακή επιχείρηση των Παπαχριστοφίλου, οδηγήθηκε στον μαρασμό. Οπότε ο Ψυχάρης τον έκλεισε. Στέλνοντας χιλιάδες τόμους στην …πολτοποίηση. (Μεταξύ αυτών και την αρχική έκδοση των “Γυναικείων Ιστοριών” και το παιδικό μου βιβλίο “Των Οσπρίων η Γιορτή” που είχε κάνει τέσσερις εκδόσεις).
Πρόκειται για αποτρόπαιο σκοταδιστικό έγκλημα. Για το οποίο, δυστυχώς, κανένας ποινικός κώδικας δεν προβλέπει οποιαδήποτε τιμωρία. Και …σκασίλα τους, των τραπεζιτών, αν ντρεπόμαστε ή θυμώνουμε οι υπόλοιποι.
