Ωραία αντίληψη περί ορίων της ελευθεροτυπίας

Άστραψε και βρόντησε, με απειλητικό εξώδικο της, η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη. Η οποία, στον χώρο της δημοσιογραφίας, είναι γνώστη ως το χαϊδεμένο παιδί του φερόμενου ως αρχιμάστορα του πολιτικοδικαστικού σκανδάλου, περί την υπόθεση Novartis, «Ρασπούτιν», άλλως Δημήτρη Παπαγγελόπουλου. Στρέφεται, με εξώδικο της, κατά της «Καθημερινής» και κατά της συναδέλφου Ιωάννας Μάνδρου, η οποία έχει πολλές περγαμηνές, στην άσκηση του δικαστικού ρεπορτάζ, ήδη από την δεκαετία του ‘80, όταν συνεργαζόμασταν στην αλησμόνητη «Πρώτη».
Ζητά, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη απαγόρευση του δικαιώματος του δημοσιογράφου να εκτελεί ευσυνειδήτως την βασική αποστολή του. Η οποία, όπως την είχε προδιαγράψει ο αείμνηστος διευθυντής του γαλλικού Le Mont, ο Κλωντ Ζιλιέν, είναι «ο διαρκής έλεγχος κάθε εξουσίας και η αποκάλυψη όλων όσων οι εξουσίες επιχειρούν να κρύψουν από τους πολίτες». Και αυτό περιλαμβάνει κάθε εξουσία. Εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική, οικονομική, θρησκευτική, αθλητική, τοπική κλπ. Χωρίς εξαιρέσεις.
Η «Καθημερινή» δημοσίευσε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Ιωάννας Μάνδρου, στοιχειοθετημένο με επίσημο έγγραφο, από το οποίο προκύπτει ότι :
«Δύο από τους τρεις προστατευόμενους μάρτυρες, με τις κωδικές ονομασίες «Μάξιμος Σαράφης» και «Αικατερίνη Κελέση» είναι τα ίδια πρόσωπα με τους μάρτυρες που εξετάστηκαν στις ΗΠΑ, προσδοκώντας οικονομικές απολαβές». Πράγμα που οδηγεί στην άρση του καθεστώτος προστασίας μαρτύρων, για τα δυο αυτά πρόσωπα, αφού, υπάρχουν δικαστές που υποστηρίζουν ότι «δεν μπορεί ένας μάρτυρας να μπει σε καθεστώς προστασίας όταν έχει εμπλοκή ο ίδιος στην υπόθεση και όταν έχει εξεταστεί προσδοκώντας, όπως συνέβη εδώ, χρηματικά οφέλη».
Μη μπορώντας να διαψεύσει την ύπαρξη του εγγράφου, η εισαγγελέας κατά της οποίας έχουν διατυπωθεί, δημοσίως, κατηγορίες ότι καθοδηγούσε μάρτυρες, ώστε να ενοχοποιήσουν, χωρίς στοιχεία, πολιτικά στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, (για τα συντριπτικώς περισσότερα των οποίων ήδη οι καταγγελίες αποδεδείχθηκαν πλήρως αναξιόπιστες και έχουν τεθεί στο αρχείο), επιχειρεί να τρομοκρατήσει την δημοσιογράφο, απειλώντας με ποινική δίωξη, ενώ αξιώνει «την αποκάλυψη της πηγής «πληροφόρησης» σας, ήτοι της παράνομης διαρροής εγγράφου της δικογραφίας, καθότι κάτι τέτοιο συνιστά αξιόποινη πράξη».
Το δημοσιογραφικό απόρρητο είναι άγραφος νόμος. Αλλά νόμος ιερός και απαράβατος, για όσους διακονούν την δημοσιογραφία με συναίσθηση του ότι ασκούν πράγματι λειτούργημα στην υπηρεσία της δημοκρατίας και των πολιτών.
Ψιλά γράμματα για το «σύστημα Ρασπούτιν». Αξιόποινη είναι η αποκάλυψη της ανομίας και όχι η άνομη μεθόδευση.