Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας ταγοί, ανεξαρτήτως χρώματος, αργούν πολύ να ασπασθούν εκείνα που η κοινή λογική προτάσσει ως καλά και συμφέροντα. Τυπικό παράδειγμα η περίπτωση των πρώην βασιλικών ανακτόρων και του περιβάλλοντος κτήματος στο Τατόι. Επιμένω, από το 1984 που ξεκίνησα αυτή την στήλη στην «Ελευθεροτυπία», ότι είναι έγκλημα η εγκατάλειψη, η μη αξιοποίηση αυτού του ιστορικού μνημείου. Που σαπίζει και λεηλατείται επί 51 χρόνια, μετά την φυγή του τέως στη Ρώμη, όταν απέτυχε να οργανώσει πραξικόπημα εναντίον των πραξικοπηματιών που είχε ευλογήσει.
Υπήρξα και παραμένω σε όλη τη ζωή μου βαθύτατα αντιμοναρχικός. Τα αμετακίνητα αντιβασιλικά μου αισθήματα όμως δεν ήταν για δημιουργία εντυπώσεων και κατανάλωση, όπως μερικών πολιτικών. Διό και δεν με εμπόδιζαν, όταν εγέρθηκε το θέμα της βασιλικής περιουσίας, να υποστηρίξω το, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτονόητο και αληθώς συμφέρον για την πατρίδα μου: Να αφήσουμε τις υστερίες και να βρούμε έναν τρόπο ώστε τα κτίσματα του Τατοίου, το εσωτερικό των οποίων λεηλατήθηκε αγρίως και από τον ίδιο τον τέως αλλά και από πολλούς άλλους, να αξιοποιηθούν, ως τουριστικό αξιοθέατο.
Το Τατόι είναι ένα τεράστιο αφύλακτο θησαυροφυλάκιο. Και αν επικρατούσε η πολιτική ψυχραιμία και λογική έπρεπε να είχε γίνει ένα ζωντανό μουσείο της βασιλικής ιστορίας του τόπου, που μόνο από τους επισκέπτες και τους αγοραστές αναμνηστικών αντικειμένων θα απέφερε τεράστια έσοδα στο ελληνικό κράτος. Τα ντουβάρια που ρημάζουν δεν αποδίδουν τίποτε σε κανέναν. Απλώς κραυγάζουν για την πολιτική μας μικρόνοια. Που εμποδίζει κάποιους να καταλάβουν ότι εκεί υπάρχει μια κότα που γεννάει χρυσά αυγά, αρκεί να την φροντίσουμε.
Έχω γράψει πολλές φορές: «Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει σήμερα από ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, ούτε από τον «διάδοχο» τους. Απλώς περίσσεψε, για μια ακόμη φορά το ψέμα και η υποκρισία. Με χαμένο το δημόσιο συμφέρον».
Εδώ ισχύει πια το κάλιο αργά παρά ποτέ. Διό και χειροκροτώ ασμένως τα όσα ανακοίνωσε η νέα υπουργός Πολιτισμού κ. Μενδώνη άλλα και ο πρωθυπουργός. Απλώς με πονάει το ότι, με όπλο την κοινή λογική, πολεμώ για ένα θέμα, που χρειάσθηκαν τόσες δεκαετίες για να βρεθεί πολιτικός να τολμήσει να καταπιαστεί με αυτό. Άμποτε και σε άλλα να πρυτανεύσει η κοινή λογική και το αυτονόητο, παραμερίζοντας την υποκρισία και τις αγκυλώσεις.
