Μία αδόκητη ιδιαιτερότητα επεφύλασσε στην πόλη μας, η φετεινή παρέλαση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821. Μία πρωτοτυπία, που προκάλεσε αίσθηση και δεν πέρασε απαρατήρητη. Ένα πρωτόγνωρο χαρακτηριστικό, που προέκυψε από ένα «κομμάτι» της κοινωνίας μας. Το πιο αγνό, το πιο ανόθευτο, το πιο άδολο «τμήμα» αυτής. Από το αδούλωτο, το ακηδεμόνευτο από ξένες επιρροές «μετερίζι» της νιότης. Από τα «χρυσά» νιάτα της μαθητικής κοινότητας, που έστειλαν ένα ηχηρότατο μήνυμα προς το κεντρικό πολιτικό σύστημα της Χώρας μας!…
Ήταν ένα είδος διαμαρτυρίας στο κεντρικό πολιτικό σύστημα, σε διαφορετικό στυλ. Κατά τρόπον πρωτότυπον. Ούτε με κραυγές άναρθρες. Ούτε με ιαχές και βωμολοχίες. Ούτε με επεισοδιακές και βάρβαρες εκδηλώσεις. Ούτε με πανδαιμόνιο, αναστάτωση και αναταραχή. Ούτε με διαπληκτισμούς και συγκρούσεις. Ούτε με ζημιές και καταστροφές ξένων ιδιοκτησιών. Ούτε με παράνομες πράξεις και ενέργειες, που θυμίζουν βομβαρδισμένες περιοχές σε μία αστική, φιλήσυχη πόλη!…
Με ποιον τρόπο; Με τρόπο πολιτισμένο, αποφασιστικό, ουσιαστικό. Με μία άφωνη μεν, εκκωφαντική δε παράλειψη κίνησης μέλους του σώματός των προς την πλευράν της εξέδρας των επισήμων!…
Όταν, λοιπόν, τα παρελαύνοντα μαθητικά τμήματα έφθαναν στο ύψος της εξέδρας των επισήμων και ο/η διμοιρίτης καθενός τμήματος ύψωνε το χέρι του/της, για να δώσει το παράγγελμα της στροφής της κεφαλής προς την πλευράν της εξέδρας, ουδείς/μία από τους παρελαύνοντες/νουσες έστριβε την κεφαλήν!… Αντ’ αυτού, η κεφαλή παρέμενε σε θέση ευθείας, εμπρός, με βλέμματα αετίσια, πρόσωπα σφιγμένα, χέρια και πόδια αρμονικά κινούμενα, σώματα ευσταλή, ρωμαλέα, που γίνονταν αντικείμενο επευφημιών και ενθουσιωδών εκδηλώσεων από το παρακολουθούν την παρέλαση πλήθος!…
Η μαθητιώσα νεολαία παρέδιδε μαθήματα στους μεγάλους!…
Η ερμηνεία της άφωνης, αλλά εύγλωτης εικόνας της μαθητιώσας νεολαίας, κατά την παρέλαση, είχε τόσα μηνύματα, που πρέπει η κεντρική πολιτική σκηνή να τα λάβει σοβαρά υπ’ όψει.
Μερικά από αυτά, απευθυνόμενα προς το κεντρικό σύστημα των πολιτικών είναι: Να αλλάξουν την «ξύλινη» γλώσσα που χρησιμοποιούν. Να σταματήσουν να παίρνουν λανθασμένες και άκαιρες αποφάσεις (νομιμοποίηση συνεύρεσης ομόφυλων ζευγαριών, Ιδιωτικά Πανεπιστήμια κ.α). Να εγκύψουν στα πραγματικά προβλήματα, που απασχολούν την κοινωνία, όπως είναι:
Η ακρίβεια των βασικών καταναλωτικών αγαθών και προϊόντων, καθώς τα νοικοκυριά της μεσαίας τάξης και κάτω, το β’ 15νθημερο του μηνός, στενάζουν υπό το βάρος της εξεύρεσης των απαραιτήτων προς το ζην.
Η ανεργία, που μαστίζει τους νέους, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, που κατέχει το αρνητικό ρεκόρ, σε σχέση με τις άλλες περιφέρειες.
Η υγεία, το πρώτιστον αγαθόν, που έπρεπε να παρέχεται άμεσα και δωρεάν, παρέχεται υπό προϋποθέσεις και με νομιμοποιημένο – το μέχρι τώρα… υπογείως διακινούμενο – «φακελλάκι», για τις απογευματινές επεμβάσεις.
Η παιδεία, που πρωτίστως θέλει επάρκεια σε δασκάλους, σχολεία και βιβλία, με προβολή της ελληνικής γλώσσης, της ποίησης, της μουσικής – τραγουδιού (δημώδους και μη), της πολιτιστικής κληρονομιάς, της ιστορίας και παράδοσης, της γεωγραφίας, έτσι ώστε τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν την καταγωγή τους, την ιστορία τους και να καυχώνται για τους προγόνους τους, από τους οποίους ξεκίνησαν και καλλιεργήθηκαν οι ιδέες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού.
Η καταβολή αποζημιώσεων στους πληγέντες από τις τελευταίες πλημμύρες κατοίκους, καθώς και στους αγρότες, γεωργούς, κτηνοτρόφους, που έχασαν τις σοδιές τους και το βιός τους.
Οι πλειστηριασμοί των ακινήτων για τους δανειολήπτες πρώτης κατοικίας, οι οποίοι (πλειστηριασμοί) συνεχίζονται, είναι θηλιά στο λαιμό των ανυπαίτιων οφειλετών και οι οποίοι πρέπει να ακυρωθούν και να καταργηθούν νομοθετικά, λόγω της απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών, μετά την σύμβαση των δανείων και για τις οποίες μεταβολές ουδεμία ευθύνη βαρύνει τους δανειολήπτες.
Η δικαιοσύνη, η οποία πρέπει να αποφεύγει τους σκοπέλους, τους υφάλους, τους εμβολισμούς, για να μην αντικρίζει το «σκάφος» της να «μπάζει νερά» και να κλυδωνίζεται από τα πελώρια και επικίνδυνα κύματα. Βέβαια, «ο καλός ο καπετάνιος, στη φουρτούνα φαίνεται», αλλά για να δείξει τις ικανότητές του, πρέπει να είναι απερίσπαστος και προσηλωμένος στο καθήκον του, μακράν από τα πάσης φύσεως «ερεθίσματα», δείχνοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του. Με αυτόν τον τρόπο, ο καραβοκύρης και τον εαυτό του και το πλήρωμα και τους επιβάτες με το καράβι θα διασώσει και με κατάλληλους χειρισμούς θα οδηγήσει το σκάφος από την φουρτουνιασμένη θάλασσα σε επίνεμο λιμάνι!..
Τώρα, στην προκειμένη περίπτωση, η με τον τρόπο της άλαλη, αλλά με συνειρμούς και σύμβολα λαλίσταστη παρουσία της μαθητιώσης νεολαίας, έδειξε ότι η κοινωνία ξέρει να αξιολογεί και να κρίνει. Ταυτόχρονα έθεσε ωμά το θέμα της διάκρισης των εξουσιών και της μη εισπήδησης της μιας στα «χωρικά ύδατα» της άλλης. Το πολιτικό κεντρικό σύστημα να ασχοληθεί με τις εργασίες του. Η δικαιοσύνη γνωρίζει πολύ καλά το έργο της. Στην δικαιοσύνη, άλλωστε, ως οχυρό της ελευθερίας και της δημοκρατίας, προστρέχει ο πολίτης για να βρει το δίκαιό του.
Η μαθητιώσα νεολαία, στην παρέλαση, έδειξε – με τον τρόπο της – ότι νοερά απευθύνεται στους εκπροσώπους της Θέμιδος, οι οποίοι και στην τραγωδία των Τεμπών αναμένεται να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Για να λάμψει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης!…
Γένοιτο!…
Δημ. Κλείδης
