Κάθε ένας κάνει τις επιλογές του. Το ίδιο και εγώ. Στο επίπεδο πχ της σύγχρονης ποίησης, ο ποιητής πού με εκφράζει περισσότερο ειναι ο Μανώλης Αναγνωστάκης, με τον καυστικό του στίχο, τον σαρκασμό που λειτουργεί ως το αποτελεσματικότερο εργαλείο κριτικής της κοινωνικής και ατομικής συμπεριφοράς μας. Με αποκορύφωμα εκείνο τον εκπληκτικό “Λαυρέντη” του, που συνιστά την πιο καυστική καταγγελία της υποκρισίας των κάθε είδους “δήθεν. Και σε επίπεδο δημοσιογραφίας, από ανθρώπους νεότερης γενιάς, ο Κώστας Γιαννακίδης. Τον οποίο παρακολουθώ ανελλιπώς. Επιτρέψτε μου λοιπόν σήμερα να δανεισθώ μια παράγραφο από το τελευταίο κείμενο του στην ιστοσελίδα “Protagon”, σχετικώς με τον θόρυβο που προκλήθηκε για την διανομή, σε μαθητές, περιεχομένου που έχει δημιουργηθεί από την εταιρία “Ελληνική Αγωγή” του πολύφερνου και πολυπράγμονος υπουργού Ανάπτυξης Αδώνιδος Γεωργιάδη:
“Εκπαιδευτικό περιεχόμενο που δημιουργείται από την εταιρεία ενός υπουργού, διατίθεται, εντελώς δωρεάν, προς τη μαθητική κοινότητα και μάλιστα σε παιδιά του Δημοτικού. Συγγνώμη, αλλά με εντελώς εμπορικούς όρους, είναι σαν να επιτρέπεται στην εταιρεία του υπουργού να μοιράζει φυλλάδια σε εν δυνάμει πελάτες. Ναι, αλλά κάτι τέτοιο επιτρέπεται και σε άλλους, σωστά; Σωστά. Μόνο που οι άλλοι δεν είναι υπουργοί, δεν παρακάμπτουν δεοντολογικούς όρους, η τήρηση των οποίων απετέλεσε ένα ακόμα πιστοποιητικό αριστείας. Ακόμα και αν το υλικό της Ελληνικής Αγωγής ήταν αδιαμφισβήτητης επιστημονικής αξίας, ακόμα και αν εισήγε τα παιδιά στη Ρομποτική, από τη στιγμή που πίσω του βρίσκεται εν ενεργεία υπουργός, δεν είχε θέση στα σχολεία. Εκτός και αν εκτός από Ελληνική Αγωγή, θέλουμε να διδάξουμε στα παιδιά και Ελληνική Πρακτική”.
Υπάρχει πράγματι θέμα ηθικής τάξεως. Κυρίως δε δεοντολογίας. Οπότε καθίσταται αναγκαίο, κ. Πρόεδρε, να κρατήσετε λίγο τα γκέμια τους ατίθασου και ορμητικού υπουργού σας. Ώστε να επικεντρωθεί στην ουσία του έργου που του έχει ανατεθεί. Ιδίως στην αντιμετώπιση της ακρίβειας που γονατίζει τα εισοδηματικώς “κατώτερα” νοικοκυριά. Και ας αφήσει την παράγωγη “ιδεολογίας” σε άλλους, για όσο διάστημα διαχειρίζεται ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της εξουσίας. Νέος ειναι, έχει χρόνο μπροστά του να επανέλθει σε τέτοιες δραστηριότητες, όταν και αν πάψει να ειναι υπουργός.
Διότι, όπως επισημαίνει και ο Γιαννακίδης, δεν επιτρέπεται να “διδάσκει”, εμπράκτως, ένας υπουργός τέτοιες πρακτικές. Ελπίζω ότι δεν διαφωνείτε επ’ αυτού κ. Πρόεδρε. Και ότι κάτι θα του πείτε εις το ους. .
