Αυτές τις μέρες βιώνουμε πάλι την ίδια πόλωση, τον ίδιο φανατισμό, την ίδια διάθεση για αντιπαραθέσεις που χαρακτηρίζουν συχνά πυκνά τη δημόσια συζήτησή μας, με αφορμή τον εμβολιασμό. Υπάρχουν εκείνοι που λένε το «ναι», που είναι οι πλανημένοι, τα «πρόβατα» και εκείνοι που ανθίστανται και είναι οι «ψεκασμένοι».
Την ίδια ώρα, οι δημοσιογράφοι, διαμεσολαβητές και υποκειμενικοί μαντατοφόροι, παίρνουν όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από τα ίδια τα γεγονότα, που άλλοτε αποτελούσαν το επίκεντρο, και επενδύουν σταθερά στη σχολιαστική δημοσιογραφία.
Σε τούτο λοιπόν το τοπίο ενημέρωσης και δημόσιας συζήτησης, όπου οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα κυριαρχούν, η συζήτηση για τα σοβαρά θέματα, ακόμα και αυτό το τόσο σημαντικό της δημόσιας υγείας, γίνεται με πρωταγωνίστριες τις ίδιες και τις ίδιες ομιλούσες -σε οξείς τόνους- κεφαλές και αφήνει πολύ περιορισμένο χώρο για ανταλλαγή ουσιαστικών επιχειρημάτων. Διεξάγεται εν μέσω επικοινωνιακού «θορύβου» που όπως πάντα δεν βοηθά κανέναν να καταλάβει, παρά μόνο ενισχύει στο κεφάλι του καθενός από εμάς τις απόψεις που έχει ήδη σχηματίσει.
Αυτή τη φορά, όμως, το διακύβευμα είναι το υψηλότερο κι έχει σημασία να εξαντλήσουμε πριν παγιώσουμε διαιρετικές γραμμές κάθε μέσο πειθούς.
