Μέρες που είναι, τα σκουπίδια δεν είναι και το ελκυστικότερο θέμα προς συζήτηση, είναι, όμως, ενδεικτικός ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η διαχείρισή τους, σε σχέση με το που είμαστε και που θέλουμε να πάμε.
Προς το παρόν, λοιπόν, ως χώρα είμαστε στο μηδέν. Η Δυτική Μακεδονία είναι η μοναδική περιφέρεια στη χώρα που προσπαθεί εδώ και χρόνια και αυτή τη στιγμή κατασκευάζει τη μονάδα επεξεργασίας. Παντού αλλού, τα σκουπίδια δεν γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας και πηγαίνουν σε χώρους ταφής.
Κι αντί αυτό το θλιβερό κράτος να δώσει τα εύσημα στη μοναδική περιφέρεια που κάνει κάτι, την τιμωρεί και θεωρεί τους κατοίκους της αφελείς, δίνοντας νέα παράταση για την εφαρμογή του τέλους ταφής, επιβραβεύοντας κατ’ αυτό τον τρόπο όσους δεν συμμορφώνονται.
Σα να έχεις δηλαδή μια σχολική τάξη, στην οποία οι καλοί μαθητές τιμωρούνται με επιπλέον φόρτο εργασίας, ενώ οι αδιάφοροι και οι τεμπέληδες απαλλάσσονται κι έτσι χάνουν την ευκαιρία να προσπαθήσουν περισσότερο.
Αν αυτό δεν απηχεί την λογική της ήσσονος προσπάθειας και της μετριοκρατίας που μας χαρακτηρίζει, τότε τι άλλο τη δείχνει.
Για να μην αισθανόμαστε κορόιδα, λοιπόν, το μόνο που πρέπει να δούμε είναι τι θα κερδίσουν οι επόμενες γενιές από τη σωστή διαχείριση των απορριμμάτων, τις βάσεις της οποίας βάζουμε τώρα. Έτσι πρέπει να σκεφτούμε σε πείσμα των συνθηκών που επικρατούν κι ενός κράτους που μας θεωρεί ανόητους.
Ιωάννα
