Θα επιμείνω και σήμερα στο θέμα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΕΠ). Κυρίως της ηλιακής και της αιολικής. Διότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση απαράδεκτης υστέρησης. Δεν είναι μόνον η Πορτογαλία, στην οποία αναφερόταν η χθεσινή στήλη, που μας έχει αφήσει πολύ πίσω. Είναι και πολλές άλλες χώρες, που δεν έχουν καν την δική μας φυσική «προίκα» της μεγάλης ηλιοφάνειας. Ενδεικτικώς αναφέρω μόνο την Δανία η οποία καλύπτει τις ενεργειακές τις ανάγκες από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, σε ποσοστό που έχει ήδη ξεπεράσει το 50%.
Όσα και να καταμαρτυρούν οι επικριτές του στον Γιώργο Παπανδρέου –μεταξύ αυτών και εγώ- δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, ότι ήταν ο πρώτος ο όποιος, ως πρωθυπουργός, το 2010, είδε το πρόβλημα και χάραξε μια πολιτική ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στα πλαίσια ενός γενικότερου σχεδιασμού για την «πράσινη ανάπτυξη» (Ν. 3851/2010). Ένας από τους πυλώνες αυτής της πολιτικής ήταν η παροχή κινήτρων για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στα κτήρια. Μόνο που αυτό κράτησε πολύ λίγο. Διότι αντέδρασαν τα συμφέροντα. Από το κατεστημένο της ΔΕΗ ως τους ιδιώτες παρόχους που ήδη «έβαζαν πόδι» στην αγορά ενέργειας. Για να παραφράσω τον τίτλο γνωστής ταινίας του αείμνηστου Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Ύστερα ήλθαν …οι σφήκες».
Τι έγινε τότε; Με το πρόσχημα ότι οι αιτήσεις, των ενδιαφερομένων πολιτών, ήταν τόσες πολλές που …αδυνατούσε να τις διαχειρισθεί και πολύ περισσότερο να τις υλοποιήσει, η ΔΕΗ, έβαλε φρένο στην αποδοχή αιτήσεων. Και το πρόγραμμα περιήλθε σε πλήρη νάρκη. Ήταν τόσο προκλητική αυτή η μεθόδευση ώστε προκάλεσε την αντίδραση της Greenpeace: «Η απόφαση αυτή της ΔΕΗ είναι παράνομη με βάση την πρόσφατη νομοθεσία και έρχεται σε αντίθεση με την κοινή λογική, αλλά και τη δυναμική που έχει αναπτυχθεί μεταξύ ευαίσθητων πολιτών που επιθυμούν να αξιοποιήσουν την ηλιακή ενέργεια στο σπίτι ή την επιχείρησή τους».
Γίνεται συχνά αναφορά στην περίπτωση της Τήλου, ως «το πρώτο πράσινο νησί» της Ελλάδας. Το οποίο άλλοτε εξαρτιόταν ενεργειακώς από την Κω, από την οποία έπαιρνε ρεύμα μέσω υποβρυχίου –άκρως προβληματικού- καλωδίου. Ενώ σήμερα μπορεί να «εξάγει» ενεργεία και στην Κω και στην Νίσυρο.
Ε λοιπόν, περιμένοντας τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, που θα αργήσουν να αποδώσουν, πιο φρόνιμο θα ήταν να κάνουμε όλη την Ελλάδα μια Τήλο.
