«Πόθεν έσχες»: Κουραφέξαλα η «διαφάνεια»

Άντε πάλι, μια από τα ίδια. Δόθηκαν και πάλι στην δημοσιότητα οι δηλώσεις των πολιτικών μας για την περιουσιακή του κατάσταση. Συντεταγμένες κατά τέτοιο τρόπο ώστε δυο πράγματα μπορεί να υποθέσει κανείς. Είτε μας δουλεύουν εν ψυχρώ, είτε στο πολιτικό μας εποικοδόμημα δεν γνωρίζουν καλώς την ελληνική γλώσσα. Διότι το ζητούμενο από αυτές τις δηλώσεις, δεν είναι απλώς να μάθουμε τι έχουν ο Σταθάκης, ο Άδωνις, ο Παπαδημούλης, η Κούνεβα, , ο Καμμένος ή ο Κουίκ. Αλλά πως τα απέκτησαν.
Σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα, πλην των ελαχίστων περιπτώσεων που αναφέρονται σε ακίνητα που προήλθαν από κληρονομιά ή γονική παροχή, δεν υπάρχει διαφωτιστική απάντηση για το πώς αποκτήθηκαν. Δεν γίνεται για παράδειγμα μια συσχέτιση των ετησίων φορολογικών δηλώσεων του Βαρουφάκη ή του Βαρβιτσιώτη με την κατ’ έτος προσαύξηση της περιουσίας τους. Έτσι καταλήγει η όλη διαδικασία σε απλή τροφοδοσία κουτσομπολιού. Να εντυπωσιασθούν κάποιοι από τα εκατομμύρια του ενός η τα ακίνητα του άλλου.
Έτσι όπως «εφαρμόζονται» κάθε χρόνο, οι κείμενες περί του πόθεν έσχες των βουλευτών –και όχι μόνον αυτών- διατάξεις, έχουν καταντήσει μια κωμωδία και μια τροφή για τις κουτσομπολίστικες στήλες των εφημερίδων, ή λαϊκιστικές κορώνες τηλεαστέρων και άλλων «παραθυράτων». Αντί δηλαδή να συμβάλουν στην διαφάνεια της ζωής των πολιτικών, απλώς προσφέρουν επιχειρήματα σε εκείνους που βάζουν όλους «στο ίδιο τσουβάλι» καταλήγοντας στο «όλοι οι πολιτικοί τα κονομάνε». Και δεν εννοούν βεβαίως ότι αυτό γίνεται με νόμιμους τρόπους και ηθικούς κανόνες.
Θα το ξαναπώ: Αχ, ρε Μάνα, πέθανες νωρίς. Και δεν μπορείς να βοηθήσεις στην αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας και τη διαφάνεια της πολιτικής ζωής του τόπου. Γιατί εσύ, αν και δεν σε άφησε η δική σου μάνα να μάθεις γράμματα, «για να μη μάθεις να φκιάνεις ραβασάκια», ήξερες πολύ καλά τι θα πει «πόθεν έσχες». Αν ξαφνικά εμφανιζόμουν με ένα παγωτό ή καμιά σοκολάτα στο χέρι, έπρεπε να αποδείξω πού τη βρήκα τη δραχμή για να το αγοράσω. Και άρχιζε ο πραγματικός έλεγχος. Ευτυχώς για μένα, η έρευνα κατέληγε στον παππού μου που –όπως γίνεται συνήθως- ήταν ο πραγματικός «ένοχος» ως ο χορηγός που «το κακομαθαίνει το παιδί». Εδώ οι «χορηγοί» μένουν αόρατοι.
Η αλλάζετε το σύστημα, η καταργήστε το. Κοροϊδία κατάντησε.